Classic cars

[mad_max]

Autodelta: Το θρυλικό αγωνιστικό τμήμα της Alfa Romeo

Η συμβολική επιστροφή της Autodelta στους αγώνες, αποτελεί μια κορυφαία τιμή της Alfa Romeo προς το θρυλικό αγωνιστικό τμήμα που φέτος γιορτάζει τα 60α του γενέθλια.

Από το 1963 η Autodelta αποτέλεσε το επίσημο αγωνιστικό τμήμα της Alfa Romeo, προσφέροντας αμέτρητες στιγμές χαράς και επιτυχιών με αξέχαστα αυτοκίνητα και κορυφαίους οδηγούς.



Η Κυριακή 5 Μαρτίου 2023 σηματοδοτεί τα 60α γενέθλια της Autodelta, επέτειος που συμπίπτει με την πρεμιέρα του φετινού Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Formula 1, το Grand Prix του Μπαχρέιν. Για αυτό το λόγο το μονοθέσιο της ομάδας της Alfa Romeo, η C43, φέρει το επετειακό λογότυπο της Autodelta.
Σχεδιασμένο από το Centro Stile Alfa Romeo, το επετειακό λογότυπο τονίζει τα διαχρονικά ιδανικά της μάρκας με μια μοντέρνα έκφραση, τη στιγμή που η μάρκα περνά σε μια νέα εποχή και στοχεύει να επαναπροσδιορίσει τον σπορ χαρακτήρα για τον 21ο αιώνα.
Το νέο λογότυπο της Autodelta διατηρεί αναλλοίωτα τα ιστορικά χαρακτηριστικά του θρυλικού συμβόλου,  εισάγοντας παράλληλα δύο νέα στοιχεία, την Ιταλική σημαία και τις επετειακές ημερομηνίες. Παρά την πάροδο έξι δεκαετιών, το όνομα και το σήμα της Autodelta παραμένουν ζωντανά στο μυαλό των φίλων του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Πριν από δύο χρόνια το λογότυπο της Autodelta ήρθε και πάλι στο προσκήνιο χάρη στη δημιουργία της σύγχρονης Giulia GTA. Η Giulia GTA αποτελεί την κορυφαία έκφραση στιλ, απόδοσης και οδηγικής απόλαυσης της Alfa Romeo.
Η αποκάλυψη του αυτοκινήτου πραγματοποιήθηκε στο Officine  Autodelta, στο Centro Sperimentale (κέντρο εξέλιξης) της Alfa Romeo, το χώρο όπου τη δεκαετία του 1960 δημιουργήθηκε η Giulia Sprint GTA, ένα από τα πλέον επιτυχημένα αυτοκίνητα στην ιστορία της μάρκας.
Κατά την εξέλιξη της σύγχρονης Giulia GTA, η Alfa Romeo αξιοποίησε την τεχνογνωσία που κατέκτησε μέσω της εμπλοκής της στην Formula 1 και τη συνεργασία της με την Sauber Engineering.

Cristiano Fiorio, Alfa Romeo F1 Manager: «Ο πρώτος αγώνας του Πρωταθλήματος είναι πάντα ξεχωριστός. Για την Alfa Romeo η συμβολική επιστροφή του λογοτύπου της Autodelta στην πίστα με την C43, αντιπροσωπεύει τον άρρηκτο δεσμό της μάρκας με τους αγώνες από την αρχή της ιστορίας της, έως και σήμερα. Είμαστε απόλυτα συγκεντρωμένοι στο σκοπό μας. Από το πράσινο φως στην πίστα του Μπαχρέιν, μέχρι την τελευταία στροφή του τελευταίου Grand Prix της χρονιάς, η Alfa Romeo θα παλέψει με όλες της τις δυνάμεις για να πετύχει τους φιλόδοξους στόχους της.»
 
Autodelta: Το θρυλικό αγωνιστικό τμήμα της Alfa Romeo

Στις 5 Μαρτίου του 1963 ο Carlo Chiti και οι αδελφοί Chizzola ίδρυσαν μια μικρή εταιρεία με έδρα στο Feletto Umberto, κοντά στην πόλη του Ούντινε. Στόχος ήταν η συνεργασία με την Alfa Romeo για την κατασκευή της Giulia TZ, ενός σχεδιασμένου από τον Zagato συμπαγούς gran turismo, το οποίο βασιζόταν στα μηχανικά μέρη της Giulia και εφοδιαζόταν με ένα αποκλειστικό σωληνωτό πλαίσιο, απ’ όπου προέκυψε και το ακρωνύμιο TZ (Tubolare Zagato). Αυτή ήταν η αφετηρία ενός από τα πιο ξεχωριστά κεφάλαια στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Πολύ σύντομα η νέα εταιρεία εξελίχθηκε στο επίσημο αγωνιστικό τμήμα της Alfa Romeo. Με την εξαγορά της Autodelta από την Ιταλική μάρκα το 1965, σκοπός ήταν η επιστροφή στους αγώνες μετά το 1951, χρονιά κατά την οποία η Alfa Romeo κατακτούσε τον δεύτερο Παγκόσμιο Τίτλο της Formula 1 με την “Alfetta”.
Για αυτό το λόγο, η μάρκα επέλεξε τη δημιουργία ενός τμήματος ανεξάρτητου από τις υπόλοιπες δραστηριότητές της, ώστε να λειτουργεί απρόσκοπτα για την επίτευξη του σκοπό του.

Επικεφαλής της προσπάθειας τέθηκε ο χαρισματικός μηχανικός Carlo Chiti, ο οποίος μετέφερε τις εγκαταστάσεις σε μια αποθήκη στην περιοχή του Settimo Milanese, κοντά στο Αρέζε. Εκεί θα δημιουργούσε μερικά από τα πιο διάσημα αγωνιστικά αυτοκίνητα της Alfa Romeo, όπως τη Giulia Sprint GTA του 1965, η οποία κατέκτησε τρία συνεχόμενα “Challenge Europeo Marche,” δεκάδες εθνικά πρωταθλήματα και εκατοντάδες νίκες σε όλο τον κόσμο.
Παράλληλα, η Giulia Sprint GTA ήταν το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής που ολοκλήρωσε ένα γύρο στη διαδρομή Nordschleife του Nurburgring σε χρόνο κάτω από 10 λεπτά.
Το 1967, η Alfa Romeo έκανε το μεγάλο βήμα στην κατηγορία των πρωτοτύπων, μια εκ των κορυφαίων μορφών του μηχανοκίνητου αθλητισμού εκείνη την εποχή. Η είσοδος στην κατηγορία ήταν καταιγιστική, με την “33/2-liter” να κατακτά την πρώτη διάκριση στον πρώτο της αγώνα στο Fléron του Βελγίου.

Την επόμενη χρονιά, τα αγωνιστικά της Autodelta κέρδισαν την κατηγορία τους στις 24 hours της Daytona, τα 1000 km του Nurburgring, τα 500 km της Imola και τις 24 ώρες του Le Mans.
Η “33 TT 12” του 1975 (πιθανότατα η πλέον επιτυχημένη χρονιά της Autodelta) ήταν επίσης αξιομνημόνευτη. Τα αυτοκίνητα της Autodelta κατέκτησαν το “World Championship of Marche”, επιτυχία που επαναλήφθηκε δύο χρόνια αργότερα με τη “33 SC 12”.

Από εκείνη τη χρονιά η Autodelta θα αναλάμβανε τον απόλυτο έλεγχο όλων των αγωνιστικών δραστηριοτήτων της Alfa Romeo, από το ενιαίο πρωτάθλημα με Alfasud έως την Formula 1. Το 1984 ο Carlo Chiti αποχώρησε από την Autodelta και την επόμενη χρονιά ο οργανισμός έπαυσε τη λειτουργία του.
Στην ιστορία η Autodelta, εκτός από τα εξαιρετικά επιτυχημένα αγωνιστικά αυτοκίνητα που δημιούργησε, έχει μείνει και ως ένα εξαιρετικό «σχολείο» για δεκάδες οδηγούς αγώνων που διέγραψαν λαμπρή πορεία, όπως οι Andrea De Adamich, Arturo Merzario, Andrea De Cesaris, Bruno Giacomelli, Giorgio Francia, Jochen Rindt, Jacky Ickx και Mario Andretti.

Alfa Romeo

[mad_max]

MINI Cooper – πως ξεκίνησαν όλα… Ιστορία





Για τους φίλους της αυτοκίνησης που διαθέτουν χειρονακτικές δεξιότητες, οι εγκαταστάσεις στο Surbiton – προάστιο του Λονδίνου – πρέπει να ήταν παράδεισος. Παλιοσίδερα παντού, εξαρτήματα αυτοκινήτων, ελαστικά και ένας αφοσιωμένος πατέρας να βιδώνει αυτοκίνητα και ποδήλατα σε ένα γκαράζ.

Και στη μέση αυτού του σκηνικού, κάποιος John Cooper, ο οποίος έθεσε τις βάσεις για μία εξαιρετική καριέρα ως μηχανικός αγωνιστικών αυτοκινήτων στο μέρος αυτό, αμέσως μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Μέχρι σήμερα, το όνομά του δεν είναι συνδεδεμένο μόνο με μεγάλες επιτυχίες στη Formula One, αλλά και με ιδιαίτερα σπορ μοντέλα της μάρκας MINI. Χάρη στη δέσμευση του John Cooper, μία ισχυρότερη έκδοση του επαναστατικού μικρού αυτοκινήτου ήρθε στην αγορά μόλις δύο χρόνια αφότου λανσαρίστηκε το κλασικό Mini το 1959.
Το Mini Cooper εντυπωσίασε αμέσως με τις συναρπαστικές επιδόσεις και την εξαιρετική ευελιξία του. Ακόμα και μετά από 60 χρόνια, τα ονόματα του Βρετανού κατασκευαστή αυτοκινήτων που έχει γράψει ιστορία και του θρυλικού μηχανικού σπορ αυτοκινήτων είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους όταν μιλάμε για απόλυτη διασκεδαστική οδήγηση από μίνιμαλ εξωτερικές διαστάσεις.

lΑυτή η σχέση βασίζεται σε ένα αυθεντικό σπορ πνεύμα. Στη Μ. Βρετανία, η επιθυμία του κόσμου για αγώνες επανήλθε αμέσως μετά το τέλος του πολέμου. Σε όλη τη χώρα, οροθετήθηκαν πίστες και πραγματοποιήθηκαν αγώνες.
Ο John Cooper είχε το ταλέντο και τη φιλοδοξία να αφήσει το αποτύπωμά του στο σκηνικό αυτό. Ήταν μόλις 23 ετών και αυτός και ο πατέρας του Charles ίδρυσαν την Cooper Car Company το 1946, που σύντομα δημιούργησε και κατασκεύασε τα επιτυχημένα αγωνιστικά αυτοκίνητα Formula 3 και Formula 2.

Η εφευρετικότητα του υιού μάλιστα έφτασε το αποκορύφωμά της με την κατασκευή ενός νέου τύπου αγωνιστικού μονοθεσίου της Formula 1 όπου ο κινητήρας δεν βρισκόταν μπροστά από τον οδηγό, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, αλλά πίσω από αυτόν.
Ο Cooper γιόρτασε τις πρώτες του νίκες με το συγκεκριμένο όχημα το 1958. Το 1959 και το 1960, ο Jack Brabham έγινε ακόμα και παγκόσμιος πρωταθλητής με Cooper. Και η επαναστατική διάταξη του κινητήρα στο κέντρο καθιερώθηκε μόνιμα στους αγώνες Grand Prix.

Η ομάδα του Cooper παρέμεινε ενεργή στη Formula 1 μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1960. Μεταξύ των πιο διάσημων πιλότων, εκτός από τον Jack Brabham, ήταν οι Sir Stirling Moss, Bruce McLaren και Jochen Rindt.

Και ενώ τα πρωτοποριακά αγωνιστικά αυτοκίνητα της Formula 1 αποτελούν πλέον παρελθόν, η επιρροή του John Cooper στη σπορ οδηγική εμπειρία με μοντέλα παραγωγής παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα. Και σε αυτό τον τομέα, όλα ξεκίνησαν με μία επαναστατική σχεδίαση.

Ενώ ο John Cooper ήταν απασχολημένος με το να γράψει ιστορία στους αγώνες formula, ο μηχανικός Alec Issigonis είχε δημιουργήσει ένα νέο μικρό αυτοκίνητο για την British Motor Corporation.
Με εξωτερικό μήκος μόλις λίγο περισσότερο από τρία μέτρα, το κλασικό Mini προσέφερε εκπληκτική ευρυχωρία για τέσσερις επιβάτες και τις αποσκευές τους. Ο Issigonis είχε τοποθετήσει τον κινητήρα εγκάρσια μπροστά, με το κιβώτιο ακριβώς από κάτω.
Οι τροχοί που ήταν τραβηγμένοι στα άκρα και οι κοντοί πρόβολοι ανέλαβαν τα υπόλοιπα. Με τον εγκάρσια τοποθετημένο τετρακύλινδρο κινητήρα του και εμπρόσθια κίνηση (FWD), το κλασικό Mini αποτέλεσε τη βάση για μία σχεδίαση μικρών και compact αυτοκινήτων που ήταν εντελώς νέα εκείνη την εποχή και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα.

Το κλασικό Mini ξεκίνησε αποδίδοντας 34 ίππους, αλλά ήταν ελαφρύ και εξαιρετικά ευέλικτο στις στροφές χάρη στην εμπρόσθια κίνηση, στο φαρδύ μετατρόχιο και στην υψηλή στρεπτική ακαμψία του αμαξώματος.
Και ενώ ο Issigonis αρχικά είχε στα χέρια του ένα χαμηλού κόστους, οικονομικό αυτοκίνητο για όλους, ο John Cooper αναγνώρισε αμέσως τις σπορ δυνατότητες του κλασικού Mini. Οι δύο δαιμόνιοι μηχανικοί είχαν ήδη συναντηθεί κατά τη διάρκεια κοινών αγωνιστικών δραστηριοτήτων, αργότερα καλλιέργησαν επαγγελματικές σχέσεις και με το πέρασμα του χρόνου ανέπτυξαν μία βαθιά φιλία.

Παρόλα αυτά, χρειάστηκε πολλή πειθώ για να τονωθεί το σπορ ταμπεραμέντο του κλασικού Mini. Με τις ευλογίες της διοίκησης της BMC, ο John Cooper αρχικά κατασκεύασε μία μικρή παρτίδα 1.000 οχημάτων, των οποίων ο τροποποιημένος κινητήρας, με χωρητικότητα αυξημένη στα σχεδόν 1.000 κυβ. εκ., παρήγαγε 55 hp, αρκετά για μία τελική ταχύτητα 135 km/h.
Ο Cooper προσέφερε επίσης ένα κιβώτιο με πιο πυκνή κλιμάκωση, μεγαλύτερη ακρίβεια επιλογέα, δισκόφρενα στους εμπρός τροχούς και φαρδύτερα ελαστικά. Επιπλέον, η οροφή είχε αντίθετο χρωματισμό και το εσωτερικό ήταν δίχρωμο. Έτσι το πρώτο Mini Cooper ήρθε στην αγορά το Σεπτέμβριο του 1961.

Οι αντιδράσεις ήταν ενθουσιώδεις με μία μόνο επιθυμία να έχει μείνει ανεκπλήρωτη: την αύξηση της ισχύος. Ο Cooper και ο Issigonis, οι οποίοι είχαν πειστεί για το σπορ ταλέντο του κλασικού Mini, αύξησαν τη χωρητικότητα του κινητήρα στα 1.071 κ.εκ., που κατ’ επέκταση αύξησε την ισχύ στα 70 hp.
Η τεχνολογία πλαισίου προσέφερε μία ακόμα σημαντική ώθηση στο σπορ χαρακτήρα του κλασικού Mini: Ο Issigonis άνοιξε νέους ορίζοντες με τα συστήματα διεύθυνσης και ανάρτησης, και έθεσε τις βάσεις για την go-kart αίσθηση που παραμένει εξαιρετικά δημοφιλής μέχρι σήμερα. Ομο-κινητικοί universal σύνδεσμοι μείωναν τις αντιδράσεις στο τιμόνι κατά την επιτάχυνση, ένα υποπλαίσιο (στο οποίο εδράζονταν οι πίσω τροχοί), βελτίωνε την κατευθυντική ευστάθεια, ενώ ελαστικά ελατήρια (φούσκες) και μικρά τηλεσκοπικά αμορτισέρ διασφάλιζαν ακριβή απόκριση και προοδευτική δράση ελατηρίων.

Το Mini Cooper σημείωσε άμεση επιτυχία στις αγωνιστικές πίστες και στους αγώνες ράλι. Έγινε θρύλος με τις εμφανίσεις του στο Ράλι Monte Carlo. Το 1963, ο Φινλανδός Rauno Aaltonen πέτυχε την πρώτη νίκη κατηγορίας. Εκτός από τους θριάμβους, η δημοτικότητα του Mini Cooper αυξανόταν με την πάροδο του χρόνου, κατά τη διάρκεια των εμφανίσεών του.
Επικρατώντας έναντι πολυάριθμων μεγαλύτερων και ισχυρότερων αντιπάλων, έγινε το αγαπημένο του κοινού. Ορόσημα στην αγωνιστική καριέρα του ήταν οι νίκες γενικής κατάταξης που σημειώθηκαν με Mini Cooper S στο Ράλι Monte Carlo το 1964, 1965 και 1967. Στη συνέχεια, η καριέρα στους αγώνες ράλι του κλασικού Mini πλησίαζε στο τέλος.

Στο δρόμο, το Mini Cooper ενθουσίασε τους θαυμαστές του από το 1961 μέχρι το 1971, και το διάστημα αυτό η ονομασία του μοντέλου έγινε συνώνυμο της ενθουσιώδους διασκεδαστικής οδήγησης. Όμως το όνομα John Cooper παρέμεινε σταθερά στην κοινότητα των θαυμαστών του κλασικού Mini.
Τα κιτ βελτίωσης που ανέπτυξε ο Cooper για τα οχήματα παραγωγής Mini γνώρισαν ισχυρή ζήτηση τις δεκαετίες του 1970 και του 1980.
Το 1990, το Mini Cooper επέστρεψε στην οικογένεια. Ο τετρακύλινδρος κινητήρας 1.3L που αρχικά απέδιδε 61 ίππους λειτουργούσε τώρα κάτω από το μικρό καπό.
Έτσι, οι φίλοι του αυτοκινήτου απολάμβαναν τις φουρκέτες και τις στροφές που ξετυλίγονταν σαν σερπαντίνες ανά τον κόσμο με ένα ευέλικτο και σπορ Mini Cooper. Η έκδοση αυτή με τους 63 ίππους κατασκευαζόταν μέχρι το φθινόπωρο του 2000. Ο διάδοχός του ήταν ήδη έτοιμος να αναλάβει τη σκυτάλη εκείνη την εποχή.
Η εξαγορά του Rover Group από την BMW στις αρχές του 1994 άνοιξε εντελώς νέες προοπτικές για τη μάρκα MINI.
Στη Διεθνή Έκθεση Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης (IAA) το 1997, παρουσιάστηκε η μελέτη ενός MINI Cooper, που προσέφερε την προοπτική μιας νέας έκδοσης του μοναδικού Βρετανικού μικρού αυτοκινήτου.
Ως μία σύγχρονη ερμηνεία της παραδοσιακής φιλοσοφίας του οχήματος, συνδύαζε τις κλασικές αξίες του προκατόχου του με τις απαιτήσεις ενός σύγχρονου αυτοκινήτου στο κατώφλι του 21ου αιώνα.

Έτσι, το 2001, γεννήθηκε το νέο MINI.

Το νέο MINI ήταν μεγαλύτερο, κομψότερο, πιο πολύχρωμο και, ασφαλώς, πιο προηγμένο τεχνολογικά. Επίσης, μετέφερε την τυπική αίσθηση go-kart του κλασικού Mini στη σύγχρονη εποχή. Την ίδια στιγμή, το MINI που κατασκευαζόταν στην Οξφόρδη (Αγγλία), παρουσιάστηκε ως το πρώτο πολυτελές μοντέλο της μικρής κατηγορίας.
Αντίθετα με το κλασικό, το MINI Cooper υπήρξε αναπόσπαστο μοντέλο της γκάμας στο λανσάρισμα. Με μέγιστη ισχύ 85 kW/115 hp, δικαίωσε το όνομά του. Ο κινητήρας και το πλαίσιο συνεργάστηκαν αρμονικά με στόχο την απόλυτη διασκεδαστική οδήγηση.
Ο τετρακύλινδρος, κινητήρας, εγκάρσια και μπροστά τοποθετημένος, είχε χωρητικότητα 1.600 κυβ. εκ. Το MINI Cooper μπορούσε να επιταχύνει από στάση στα 100 km/h σε 9,2 δευτερόλεπτα μέχρι την τελική ταχύτητα των 197 km/h.

Η υψηλής ποιότητας τεχνολογία πλαισίου του MINI Cooper περιλάμβανε γόνατα MacPherson στον εμπρός άξονα, ισομεγέθη ημιαξόνια και πίσω άξονα πολλαπλών συνδέσμων μοναδικό στην κατηγορία των μικρών αυτοκινήτων, τέσσερα δισκόφρενα και σύστημα ελέγχου ευστάθειας DSC (Dynamic Stability Control).
Η επιθυμία για ακόμα περισσότερη ισχύ εκπληρώθηκε επίσης από το σύγχρονο MINI. Το 120 kW/163 hp MINI Cooper S ακολούθησε στις αρχές του φθινοπώρου του 2001.
Το Νοέμβριο του 2006, η νέα έκδοση του MINI κυκλοφόρησε με εξελιγμένη φιλοσοφία σχεδίασης και εκ βάθρων τεχνική αναβάθμιση. Το σλόγκαν ήταν “From the Original to the Original”, και η οπτική εμφάνιση του MINI, με τις πολυάριθμες διθυραμβικές κριτικές, ανανεώθηκε στα σημεία, για τη δημιουργία μεγαλύτερης έντασης στις σπορ, περίτεχνα σμιλεμένες καμπύλες.

Το MINI Cooper με 88 kW/120 hp και το MINI Cooper S με 128 kW/175 hp, που ήταν διαθέσιμα την εποχή του λανσαρίσματος, κέρδισαν άμεσα τις εντυπώσεις με τις αναβαθμισμένες επιδόσεις και τις αισθητά μειωμένες τιμές κατανάλωσης καυσίμου και εκπομπών ρύπων.
Δύο χρόνια αργότερα, το Mini Cooper προσέφερε μία σπορ οδηγική εμπειρία για πρώτη φορά και με πολύ αποδοτικούς κινητήρες diesel. Με το MINI Cooper D, 81 kW/110 hp, και με το Mini Cooper SD, που λανσαρίστηκε λίγο αργότερα, τα 125 kW/170 hp υπόσχονταν μία δυναμική οδήγηση.
Κατά τη δημιουργία του σύγχρονου MINI με την αλλαγή της χιλιετίας, ο Mike Cooper είχε ήδη φέρει στο project την τεχνογνωσία που είχε αποκτήσει από την οικογένειά του. Ο γιος του John Cooper είχε πάθος με τις πιο σπορ εκδόσεις MINI. Τα επόμενα χρόνια, η σχέση με την παράδοση προχώρησε σε άλλο επίπεδο.

Στις αρχές του 2007, το BMW Group απέκτησε τα δικαιώματα μάρκας της John Cooper Garages. Ως αποτέλεσμα αυτής της συμφωνίας, το τμήμα John Cooper Works εντάχθηκε επίσημα στη μάρκα MINI από το 2008. Από τότε, τα σπορ μοντέλα John Cooper Works ενσαρκώνουν την απόλυτη ισχύ και τις μέγιστες επιδόσεις που μπορεί κάποιος να βιώσει σε ένα MINI.
Ακόμα και στην τρέχουσα γενιά του μοντέλου, το MINI Cooper προσφέρει αυξημένα επίπεδα διασκεδαστικής οδήγησης μέσα από διάφορες μορφές. Με έναν τρικύλινδρο βενζινοκινητήρα κάτω από το καπό, παράγει τώρα 100 kW/136 hp.

Επιπλέον, το όνομα Cooper δίδεται τώρα σε ολόκληρη τη γκάμα του τρέχοντος προγράμματος μοντέλων. Το πρώτο, αμιγώς ηλεκτρικό μοντέλο της μάρκας ονομάζεται MINI Cooper SE (συνδυασμένη κατανάλωση ενέργειας: 17,6 – 15,2 kWh/100 km σύμφωνα με το πρότυπο WLTP, συνδυασμένες εκπομπές CO2: 0 g/km).
Με την ισχύ ενός ηλεκτροκινητήρα 135 kW/184 hp, συνδυάζει βιώσιμη κινητικότητα με χαρακτηριστική διασκεδαστική οδήγηση, εκφραστική σχεδίαση και πολυτελή ποιότητα.

Στην άλλη πλευρά του φάσματος βρίσκεται το νέο MINI John Cooper Works GP (συνδυασμένη κατανάλωση καυσίμου: 7,3 l/100 km, συνδυασμένες εκπομπές CO2: 167 g/km σύμφωνα με το πρότυπο WLTP). Με τετρακύλινδρο κινητήρα turbo 225 kW/306 hp, είναι το ταχύτερο MINI που έχει ταξινομηθεί ποτέ για το δρόμο.
Είτε κινείται με μηδενικές εκπομπές ρύπων στην καθημερινή κυκλοφορία της πόλης, είτε αγωνίζεται στοχεύοντας στους καλύτερους χρόνους στην πίστα: κάθε μοντέλο MINI που περιλαμβάνει τη λέξη ‘Cooper’ στην ονομασία του ενσαρκώνει το μοναδικό, βρετανικό σπορ πνεύμα μιας συνεργασίας που χρονολογείται εδώ και 60 χρόνια.

[ydroxoos7]

πςςς
μέγα καύλα το ράλλι αντίκα

[Underworldsexmachine7]

Όπου έχει ρακί αντίκα και ράλι ιστορικά legends είναι μαγεία. Όποιος μπορεί να πάει να δει στην Ελλάδα

[AlfaArsenico]

Αυτο ψαχνω σε καλη κατασταση.

[mad_max]

Εγώ πήρα το 2007 μια spider  4 serie (1991) εισαγωγή αμερικάνικων προδιαγραφών. Δεν το βγάζω συνέχεια. Είναι επένδυση αυτό. 14000 € το είχα πάρει. Το βγάζεις βόλτα και είσαι μόνιμα με ένα χαμόγελο.
Για κάθε μερα υπάρχει μια ταπεινη Giulietta Diesel

[drizzt]

   

[J_Bond]

Είχε ο πατέρας μou μια DS. Δυστυχώς δεν τη κρατήσαμε.

[6in9ine]

MINI Cooper – πως ξεκίνησαν όλα… Ιστορία





Για τους φίλους της αυτοκίνησης που διαθέτουν χειρονακτικές δεξιότητες, οι εγκαταστάσεις στο Surbiton – προάστιο του Λονδίνου – πρέπει να ήταν παράδεισος. Παλιοσίδερα παντού, εξαρτήματα αυτοκινήτων, ελαστικά και ένας αφοσιωμένος πατέρας να βιδώνει αυτοκίνητα και ποδήλατα σε ένα γκαράζ.

Και στη μέση αυτού του σκηνικού, κάποιος John Cooper, ο οποίος έθεσε τις βάσεις για μία εξαιρετική καριέρα ως μηχανικός αγωνιστικών αυτοκινήτων στο μέρος αυτό, αμέσως μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Μέχρι σήμερα, το όνομά του δεν είναι συνδεδεμένο μόνο με μεγάλες επιτυχίες στη Formula One, αλλά και με ιδιαίτερα σπορ μοντέλα της μάρκας MINI. Χάρη στη δέσμευση του John Cooper, μία ισχυρότερη έκδοση του επαναστατικού μικρού αυτοκινήτου ήρθε στην αγορά μόλις δύο χρόνια αφότου λανσαρίστηκε το κλασικό Mini το 1959.
Το Mini Cooper εντυπωσίασε αμέσως με τις συναρπαστικές επιδόσεις και την εξαιρετική ευελιξία του. Ακόμα και μετά από 60 χρόνια, τα ονόματα του Βρετανού κατασκευαστή αυτοκινήτων που έχει γράψει ιστορία και του θρυλικού μηχανικού σπορ αυτοκινήτων είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους όταν μιλάμε για απόλυτη διασκεδαστική οδήγηση από μίνιμαλ εξωτερικές διαστάσεις.

lΑυτή η σχέση βασίζεται σε ένα αυθεντικό σπορ πνεύμα. Στη Μ. Βρετανία, η επιθυμία του κόσμου για αγώνες επανήλθε αμέσως μετά το τέλος του πολέμου. Σε όλη τη χώρα, οροθετήθηκαν πίστες και πραγματοποιήθηκαν αγώνες.
Ο John Cooper είχε το ταλέντο και τη φιλοδοξία να αφήσει το αποτύπωμά του στο σκηνικό αυτό. Ήταν μόλις 23 ετών και αυτός και ο πατέρας του Charles ίδρυσαν την Cooper Car Company το 1946, που σύντομα δημιούργησε και κατασκεύασε τα επιτυχημένα αγωνιστικά αυτοκίνητα Formula 3 και Formula 2.

Η εφευρετικότητα του υιού μάλιστα έφτασε το αποκορύφωμά της με την κατασκευή ενός νέου τύπου αγωνιστικού μονοθεσίου της Formula 1 όπου ο κινητήρας δεν βρισκόταν μπροστά από τον οδηγό, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, αλλά πίσω από αυτόν.
Ο Cooper γιόρτασε τις πρώτες του νίκες με το συγκεκριμένο όχημα το 1958. Το 1959 και το 1960, ο Jack Brabham έγινε ακόμα και παγκόσμιος πρωταθλητής με Cooper. Και η επαναστατική διάταξη του κινητήρα στο κέντρο καθιερώθηκε μόνιμα στους αγώνες Grand Prix.

Η ομάδα του Cooper παρέμεινε ενεργή στη Formula 1 μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1960. Μεταξύ των πιο διάσημων πιλότων, εκτός από τον Jack Brabham, ήταν οι Sir Stirling Moss, Bruce McLaren και Jochen Rindt.

Και ενώ τα πρωτοποριακά αγωνιστικά αυτοκίνητα της Formula 1 αποτελούν πλέον παρελθόν, η επιρροή του John Cooper στη σπορ οδηγική εμπειρία με μοντέλα παραγωγής παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα. Και σε αυτό τον τομέα, όλα ξεκίνησαν με μία επαναστατική σχεδίαση.

Ενώ ο John Cooper ήταν απασχολημένος με το να γράψει ιστορία στους αγώνες formula, ο μηχανικός Alec Issigonis είχε δημιουργήσει ένα νέο μικρό αυτοκίνητο για την British Motor Corporation.
Με εξωτερικό μήκος μόλις λίγο περισσότερο από τρία μέτρα, το κλασικό Mini προσέφερε εκπληκτική ευρυχωρία για τέσσερις επιβάτες και τις αποσκευές τους. Ο Issigonis είχε τοποθετήσει τον κινητήρα εγκάρσια μπροστά, με το κιβώτιο ακριβώς από κάτω.
Οι τροχοί που ήταν τραβηγμένοι στα άκρα και οι κοντοί πρόβολοι ανέλαβαν τα υπόλοιπα. Με τον εγκάρσια τοποθετημένο τετρακύλινδρο κινητήρα του και εμπρόσθια κίνηση (FWD), το κλασικό Mini αποτέλεσε τη βάση για μία σχεδίαση μικρών και compact αυτοκινήτων που ήταν εντελώς νέα εκείνη την εποχή και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα.

Το κλασικό Mini ξεκίνησε αποδίδοντας 34 ίππους, αλλά ήταν ελαφρύ και εξαιρετικά ευέλικτο στις στροφές χάρη στην εμπρόσθια κίνηση, στο φαρδύ μετατρόχιο και στην υψηλή στρεπτική ακαμψία του αμαξώματος.
Και ενώ ο Issigonis αρχικά είχε στα χέρια του ένα χαμηλού κόστους, οικονομικό αυτοκίνητο για όλους, ο John Cooper αναγνώρισε αμέσως τις σπορ δυνατότητες του κλασικού Mini. Οι δύο δαιμόνιοι μηχανικοί είχαν ήδη συναντηθεί κατά τη διάρκεια κοινών αγωνιστικών δραστηριοτήτων, αργότερα καλλιέργησαν επαγγελματικές σχέσεις και με το πέρασμα του χρόνου ανέπτυξαν μία βαθιά φιλία.

Παρόλα αυτά, χρειάστηκε πολλή πειθώ για να τονωθεί το σπορ ταμπεραμέντο του κλασικού Mini. Με τις ευλογίες της διοίκησης της BMC, ο John Cooper αρχικά κατασκεύασε μία μικρή παρτίδα 1.000 οχημάτων, των οποίων ο τροποποιημένος κινητήρας, με χωρητικότητα αυξημένη στα σχεδόν 1.000 κυβ. εκ., παρήγαγε 55 hp, αρκετά για μία τελική ταχύτητα 135 km/h.
Ο Cooper προσέφερε επίσης ένα κιβώτιο με πιο πυκνή κλιμάκωση, μεγαλύτερη ακρίβεια επιλογέα, δισκόφρενα στους εμπρός τροχούς και φαρδύτερα ελαστικά. Επιπλέον, η οροφή είχε αντίθετο χρωματισμό και το εσωτερικό ήταν δίχρωμο. Έτσι το πρώτο Mini Cooper ήρθε στην αγορά το Σεπτέμβριο του 1961.

Οι αντιδράσεις ήταν ενθουσιώδεις με μία μόνο επιθυμία να έχει μείνει ανεκπλήρωτη: την αύξηση της ισχύος. Ο Cooper και ο Issigonis, οι οποίοι είχαν πειστεί για το σπορ ταλέντο του κλασικού Mini, αύξησαν τη χωρητικότητα του κινητήρα στα 1.071 κ.εκ., που κατ’ επέκταση αύξησε την ισχύ στα 70 hp.
Η τεχνολογία πλαισίου προσέφερε μία ακόμα σημαντική ώθηση στο σπορ χαρακτήρα του κλασικού Mini: Ο Issigonis άνοιξε νέους ορίζοντες με τα συστήματα διεύθυνσης και ανάρτησης, και έθεσε τις βάσεις για την go-kart αίσθηση που παραμένει εξαιρετικά δημοφιλής μέχρι σήμερα. Ομο-κινητικοί universal σύνδεσμοι μείωναν τις αντιδράσεις στο τιμόνι κατά την επιτάχυνση, ένα υποπλαίσιο (στο οποίο εδράζονταν οι πίσω τροχοί), βελτίωνε την κατευθυντική ευστάθεια, ενώ ελαστικά ελατήρια (φούσκες) και μικρά τηλεσκοπικά αμορτισέρ διασφάλιζαν ακριβή απόκριση και προοδευτική δράση ελατηρίων.

Το Mini Cooper σημείωσε άμεση επιτυχία στις αγωνιστικές πίστες και στους αγώνες ράλι. Έγινε θρύλος με τις εμφανίσεις του στο Ράλι Monte Carlo. Το 1963, ο Φινλανδός Rauno Aaltonen πέτυχε την πρώτη νίκη κατηγορίας. Εκτός από τους θριάμβους, η δημοτικότητα του Mini Cooper αυξανόταν με την πάροδο του χρόνου, κατά τη διάρκεια των εμφανίσεών του.
Επικρατώντας έναντι πολυάριθμων μεγαλύτερων και ισχυρότερων αντιπάλων, έγινε το αγαπημένο του κοινού. Ορόσημα στην αγωνιστική καριέρα του ήταν οι νίκες γενικής κατάταξης που σημειώθηκαν με Mini Cooper S στο Ράλι Monte Carlo το 1964, 1965 και 1967. Στη συνέχεια, η καριέρα στους αγώνες ράλι του κλασικού Mini πλησίαζε στο τέλος.

Στο δρόμο, το Mini Cooper ενθουσίασε τους θαυμαστές του από το 1961 μέχρι το 1971, και το διάστημα αυτό η ονομασία του μοντέλου έγινε συνώνυμο της ενθουσιώδους διασκεδαστικής οδήγησης. Όμως το όνομα John Cooper παρέμεινε σταθερά στην κοινότητα των θαυμαστών του κλασικού Mini.
Τα κιτ βελτίωσης που ανέπτυξε ο Cooper για τα οχήματα παραγωγής Mini γνώρισαν ισχυρή ζήτηση τις δεκαετίες του 1970 και του 1980.
Το 1990, το Mini Cooper επέστρεψε στην οικογένεια. Ο τετρακύλινδρος κινητήρας 1.3L που αρχικά απέδιδε 61 ίππους λειτουργούσε τώρα κάτω από το μικρό καπό.
Έτσι, οι φίλοι του αυτοκινήτου απολάμβαναν τις φουρκέτες και τις στροφές που ξετυλίγονταν σαν σερπαντίνες ανά τον κόσμο με ένα ευέλικτο και σπορ Mini Cooper. Η έκδοση αυτή με τους 63 ίππους κατασκευαζόταν μέχρι το φθινόπωρο του 2000. Ο διάδοχός του ήταν ήδη έτοιμος να αναλάβει τη σκυτάλη εκείνη την εποχή.
Η εξαγορά του Rover Group από την BMW στις αρχές του 1994 άνοιξε εντελώς νέες προοπτικές για τη μάρκα MINI.
Στη Διεθνή Έκθεση Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης (IAA) το 1997, παρουσιάστηκε η μελέτη ενός MINI Cooper, που προσέφερε την προοπτική μιας νέας έκδοσης του μοναδικού Βρετανικού μικρού αυτοκινήτου.
Ως μία σύγχρονη ερμηνεία της παραδοσιακής φιλοσοφίας του οχήματος, συνδύαζε τις κλασικές αξίες του προκατόχου του με τις απαιτήσεις ενός σύγχρονου αυτοκινήτου στο κατώφλι του 21ου αιώνα.

Έτσι, το 2001, γεννήθηκε το νέο MINI.

Το νέο MINI ήταν μεγαλύτερο, κομψότερο, πιο πολύχρωμο και, ασφαλώς, πιο προηγμένο τεχνολογικά. Επίσης, μετέφερε την τυπική αίσθηση go-kart του κλασικού Mini στη σύγχρονη εποχή. Την ίδια στιγμή, το MINI που κατασκευαζόταν στην Οξφόρδη (Αγγλία), παρουσιάστηκε ως το πρώτο πολυτελές μοντέλο της μικρής κατηγορίας.
Αντίθετα με το κλασικό, το MINI Cooper υπήρξε αναπόσπαστο μοντέλο της γκάμας στο λανσάρισμα. Με μέγιστη ισχύ 85 kW/115 hp, δικαίωσε το όνομά του. Ο κινητήρας και το πλαίσιο συνεργάστηκαν αρμονικά με στόχο την απόλυτη διασκεδαστική οδήγηση.
Ο τετρακύλινδρος, κινητήρας, εγκάρσια και μπροστά τοποθετημένος, είχε χωρητικότητα 1.600 κυβ. εκ. Το MINI Cooper μπορούσε να επιταχύνει από στάση στα 100 km/h σε 9,2 δευτερόλεπτα μέχρι την τελική ταχύτητα των 197 km/h.

Η υψηλής ποιότητας τεχνολογία πλαισίου του MINI Cooper περιλάμβανε γόνατα MacPherson στον εμπρός άξονα, ισομεγέθη ημιαξόνια και πίσω άξονα πολλαπλών συνδέσμων μοναδικό στην κατηγορία των μικρών αυτοκινήτων, τέσσερα δισκόφρενα και σύστημα ελέγχου ευστάθειας DSC (Dynamic Stability Control).
Η επιθυμία για ακόμα περισσότερη ισχύ εκπληρώθηκε επίσης από το σύγχρονο MINI. Το 120 kW/163 hp MINI Cooper S ακολούθησε στις αρχές του φθινοπώρου του 2001.
Το Νοέμβριο του 2006, η νέα έκδοση του MINI κυκλοφόρησε με εξελιγμένη φιλοσοφία σχεδίασης και εκ βάθρων τεχνική αναβάθμιση. Το σλόγκαν ήταν “From the Original to the Original”, και η οπτική εμφάνιση του MINI, με τις πολυάριθμες διθυραμβικές κριτικές, ανανεώθηκε στα σημεία, για τη δημιουργία μεγαλύτερης έντασης στις σπορ, περίτεχνα σμιλεμένες καμπύλες.

Το MINI Cooper με 88 kW/120 hp και το MINI Cooper S με 128 kW/175 hp, που ήταν διαθέσιμα την εποχή του λανσαρίσματος, κέρδισαν άμεσα τις εντυπώσεις με τις αναβαθμισμένες επιδόσεις και τις αισθητά μειωμένες τιμές κατανάλωσης καυσίμου και εκπομπών ρύπων.
Δύο χρόνια αργότερα, το Mini Cooper προσέφερε μία σπορ οδηγική εμπειρία για πρώτη φορά και με πολύ αποδοτικούς κινητήρες diesel. Με το MINI Cooper D, 81 kW/110 hp, και με το Mini Cooper SD, που λανσαρίστηκε λίγο αργότερα, τα 125 kW/170 hp υπόσχονταν μία δυναμική οδήγηση.
Κατά τη δημιουργία του σύγχρονου MINI με την αλλαγή της χιλιετίας, ο Mike Cooper είχε ήδη φέρει στο project την τεχνογνωσία που είχε αποκτήσει από την οικογένειά του. Ο γιος του John Cooper είχε πάθος με τις πιο σπορ εκδόσεις MINI. Τα επόμενα χρόνια, η σχέση με την παράδοση προχώρησε σε άλλο επίπεδο.

Στις αρχές του 2007, το BMW Group απέκτησε τα δικαιώματα μάρκας της John Cooper Garages. Ως αποτέλεσμα αυτής της συμφωνίας, το τμήμα John Cooper Works εντάχθηκε επίσημα στη μάρκα MINI από το 2008. Από τότε, τα σπορ μοντέλα John Cooper Works ενσαρκώνουν την απόλυτη ισχύ και τις μέγιστες επιδόσεις που μπορεί κάποιος να βιώσει σε ένα MINI.
Ακόμα και στην τρέχουσα γενιά του μοντέλου, το MINI Cooper προσφέρει αυξημένα επίπεδα διασκεδαστικής οδήγησης μέσα από διάφορες μορφές. Με έναν τρικύλινδρο βενζινοκινητήρα κάτω από το καπό, παράγει τώρα 100 kW/136 hp.

Επιπλέον, το όνομα Cooper δίδεται τώρα σε ολόκληρη τη γκάμα του τρέχοντος προγράμματος μοντέλων. Το πρώτο, αμιγώς ηλεκτρικό μοντέλο της μάρκας ονομάζεται MINI Cooper SE (συνδυασμένη κατανάλωση ενέργειας: 17,6 – 15,2 kWh/100 km σύμφωνα με το πρότυπο WLTP, συνδυασμένες εκπομπές CO2: 0 g/km).
Με την ισχύ ενός ηλεκτροκινητήρα 135 kW/184 hp, συνδυάζει βιώσιμη κινητικότητα με χαρακτηριστική διασκεδαστική οδήγηση, εκφραστική σχεδίαση και πολυτελή ποιότητα.

Στην άλλη πλευρά του φάσματος βρίσκεται το νέο MINI John Cooper Works GP (συνδυασμένη κατανάλωση καυσίμου: 7,3 l/100 km, συνδυασμένες εκπομπές CO2: 167 g/km σύμφωνα με το πρότυπο WLTP). Με τετρακύλινδρο κινητήρα turbo 225 kW/306 hp, είναι το ταχύτερο MINI που έχει ταξινομηθεί ποτέ για το δρόμο.
Είτε κινείται με μηδενικές εκπομπές ρύπων στην καθημερινή κυκλοφορία της πόλης, είτε αγωνίζεται στοχεύοντας στους καλύτερους χρόνους στην πίστα: κάθε μοντέλο MINI που περιλαμβάνει τη λέξη ‘Cooper’ στην ονομασία του ενσαρκώνει το μοναδικό, βρετανικό σπορ πνεύμα μιας συνεργασίας που χρονολογείται εδώ και 60 χρόνια.

Εγγύηση το μίνι

[Bisha]

πςςς
μέγα καύλα το ράλλι αντίκα

ναι πολυ

[mad_max]

Autobianchi A112 Abarth 58hp – Ιστορία



Διατηρώντας στενούς δεσμούς με τη Fiat από την δημιουργία της Abarth το 1949, ο Carlo Abarth το 1971 αποφάσισε η μάρκα του «Σκορπιού» να ενταχθεί στο Groupo Fiat. Ο Carlo ήταν 63 ετών και θα μπορούσε να είναι πολύ περήφανος για όσα είχε πετύχει στη ζωή του.

To 1969, η Fiat παρουσίαζε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Τορίνο το Autobianchi A112, ένα δυνατό αντίπαλο του ήδη καταξιωμένου Mini.
Μεγαλύτερο, πιο σύγχρονο και πολυτελές από τον Βρετανό αντίπαλο του, το 2πορτο Α112 ήταν ένα συμπαγές προσθιοκίνητο μοντέλο που έγινε αμέσως εμπορική επιτυχία με μεγάλες λίστες αναμονής.
Όμως παρ’ όλη την επιτυχία ήταν εμφανές ότι θα χρειαζόταν να δημιουργηθεί μια πιο δυναμική έκδοση, η οποία θα ερχόταν αντιμέτωπη με το Mini Cooper. Το 1971 και ενώ πλέον η Abarth αποτελούσε κομμάτι του Groupo Fiat, ο Carlo Abarth δημιούργησε το A112 Abarth.
Για τη δημιουργία του γρήγορου Α112, ο Abarth ακολούθησε την προσφιλή τακτική του ξεκινώντας από τη βελτίωση του κινητήρα. Η χωρητικότητα αυξήθηκε από τα 903 στα 982κ.εκ. και για να διασφαλίσει τη σωστή τροφοδοσία του συνόλου σε όλο το φάσμα λειτουργίας του κινητήρα χρησιμοποίησε καρμπυρατέρ διπλής χοάνης.

Τέλος –φυσικά- τροποποίησε και το σύστημα εξαγωγής. Το αποτέλεσμα ήταν ένα σύνολο που διακρινόταν περισσότερο για την υψηλή ροπή στις χαμηλές στροφές και λιγότερο για την απόλυτη ιπποδύναμη, με την απόδοση να φτάνει τους 58 ίππους στις 6.600σ.α.λ., μια αύξηση της τάξης του 40% σε σχέση με τους 42 ίππους του Α112.   
Αντίστοιχα στο εσωτερικό ο πίνακας οργάνων απέκτησε σπορ όργανα που περιλάμβαναν στροφόμετρο, αμπερόμετρο, καθώς και ενδείξεις για την πίεση και τη θερμοκρασία του λιπαντικού του κινητήρα. Τα σπορ καθίσματα και το τριάκτινο τιμόνι αλουμινίου συμπλήρωναν την εικόνα.
Αρχικά το A112 Abarth ήταν αποκλειστικά διαθέσιμο σε κόκκινο χρώμα με μαύρο ματ καπό, ένας κλασσικός συνδυασμός της μάρκας. Στη γρίλια της μάσκας οι λέξεις Autobianchi Abarth έδιναν το στίγμα της κατασκευής.        
Η επίσημη παρουσίαση στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Τορίνο τον Οκτώβριο του 1971 ενθουσίασε το κοινό. Λίγο αργότερα οι πρώτες δοκιμές απέδειξαν την εξαιρετική ευελιξία και συνολικά την αποτελεσματική, αλλά και διασκεδαστική οδική συμπεριφορά του A112 Abarth που παραδόξως σε ορισμένες περιπτώσεις είχε και χαμηλότερη κατανάλωση καυσίμου από το «απλό» Α112.

Το μοναδικό ελάττωμα ήταν ότι σε κάποιες περιπτώσεις παρουσιαζόταν υπερθέρμανση του λιπαντικού του κινητήρα, ζήτημα που λύθηκε με το λανσάρισμα της 2ης σειράς του μοντέλου το 1973 όπου τοποθετήθηκε ψυγείο λαδιού.
Παράλληλα με τη 2η σειρά περισσότερα χρώματα ήταν πλέον διαθέσιμα, οι νίκελ προφυλακτήρες και πλαίσια των προβολέων αντικαταστάθηκαν με πιο σπορ μαύρα στοιχεία, ενώ πλέον στον προαιρετικό εξοπλισμό διαθέσιμες ήταν και οι ζάντες ελαφρού κράματος, όπως και το πίσω θερμαινόμενο παράθυρο…
Η εξέλιξη συνεχίστηκε και το 1975 η 3η σειρά του μοντέλου απέκτησε ένα νέο κινητήρα 1.059κ.εκ. με απόδοση 70 ίππους, με τη νέα έκδοση να πωλείται παράλληλα με την «κλασσική» έκδοση των 58 ίππων. Η νέα σειρά μπορούσε να φιλοξενήσει 5, αντί για 4 επιβάτες, ενώ αργότερα το κιβώτιο έγινε 5ταχυτο από 4ταχυτο.
Η γνήσια σπορ φύση του μοντέλου το οδήγησε στους αγώνες με τη Fiat να δημιουργεί ένα ενιαίο πρωτάθλημα για νέους οδηγούς. Με την προσθήκη roll bar, αγωνιστικών ζωνών ασφάλειας, συστήματος πυρόσβεσης και προστασίας για το κάρτερ δημιουργήθηκε ένα αγωνιστικό όχι ιδιαίτερο ακριβό στην κατασκευή που επέτρεψε σε εκατοντάδες νέους να δείξουν τις δυνατότητες τους.

Το Trofeo A112 ήταν ένας ιδανικός τρόπος προβολής του αυτοκινήτου, αλλά και η ευκαιρία που έψαχναν ταλαντούχου οδηγοί, όπως οι Attilio Bettega, Gianfranco Cunico, Fabrizio Tabaton, Vittorio Caneva και Michele Cinotto για να ξεκινήσουν την καριέρα τους.
Η παραγωγή αυτού του αγαπημένου και στην Ελλάδα μικρού σπορ αυτοκινήτου σταμάτησε το 1985 με περισσότερους από 121.000 «Σκορπιούς» να έχουν παραχθεί σε 15 χρόνια. Χαρακτηριστικό είναι ότι περίπου το 10% από τη συνολική παραγωγή του Α112 αφορούσε στην έκδοση Abarth

Πηγή: Abarth

[mad_max]

Autobianchi Lancia A112 Abarth : The Complete Story 

[mad_max]

Autobianchi Lancia A112 Abarth : The Complete Story 


70s. Autobianchi, το θρυλικό μικρό αυτοκίνητο που αγάπησε η νεολαία, αλλά οδηγούσαν όλες οι ηλικίες. Πως κατάφερνε να “ταπεινώνει” πολύ μεγαλύτερου κυβισμού αυτοκίνητα...



Όταν ακούμε το όνομα Autobianchi, το μυαλό όλων πάει αυτομάτως στο θρυλικό μικρό A112. Παρόλα αυτά η ιστορία της ξεκινάει πολύ νωρίτερα. H Autobianchi ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1955 με μετόχους την εταιρία κατασκευής ποδηλάτων Bianchi, την Pirelli και τη Fiat. Είναι άγνωστο πότε ξεκίνησε η παρουσία της στην ελληνική αγορά, Παρόλα αυτά η ιστορία της ξεκινάει πολύ νωρίτερα....



H Autobianchi ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1955 με μετόχους την εταιρία κατασκευής ποδηλάτων Bianchi, την Pirelli και τη Fiat. Είναι άγνωστο πότε ξεκίνησε η παρουσία της στην ελληνική αγορά, πάντως τα αυτοκίνητα της εισάγονταν ήδη τη δεκαετία του ’60. Ο παλιότερος γνωστός εισαγωγέας, σύμφωνα με την έρευνα, είναι η “ΜΟΤΟΡΕΛ Ε.Π.Ε”.επί της Λ. Συγγρού 74. ...


Autobianchi, Ιούνιος 1966 Αντιπροσωπεία: B.M.W ΕΛΛΑΣ Α.Ε Η ιταλική εταιρία διέθεσε στη χώρα μας, το 1966, περί τα 80 αυτοκίνητα.Τον Ιούνιο του ’66 οι πωλήσεις της ήταν περί τις 10 μονάδες....


Autobianchi A112, Νοέμβριος 1970. Η ιταλική εταιρία είχε παρουσία στη χώρα μας από τη δεκαετία του ’60, αλλά όχι σημαντική. Αυτό άλλαξε με την εμφάνιση του εικονιζόμενου μοντέλου, από τις αρχές της δεκαετίας του ’70. Οι πωλήσεις της αυξήθηκαν σταδιακά και ,ιδιαίτερα στο δεύτερο μισό των 70s, κατέκτησε υπολογίσιμο ποσοστό στην ελληνική αγορά...

Το περιοδικό αυτοκινήτων 4ΤΡΟΧΟΙ στο τεύχος 7 που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1971 έγραφε: “Όταν τελείωσε το τέστ του μικρού Α112 όλοι συμφωνήσαμε: Ευτυχία! Ποτέ το γραφείο δεν είχε γνωρίσει τέτοιες ομηρικές μάχες για το ποιος θα πρωτοχαρεί το μικρό, θαυμάσιο παιχνίδι που μας έκανε παρέα για τρεις μέρες. Χωθήκαμε επίτηδες στην κυκλοφορία, πήγαμε στο Σούνιο σε χρόνο μηδέν, ανεβήκαμε στην Πάρνηθα, πήγαμε στο «πεδίο μας», ξαναχωθήκαμε στην κυκλοφορία. Τα αποτελέσματα σχεδόν παντού τα ίδια. Ευτυχία! Ήταν το καλύτερο μικρό αυτοκίνητο που οδηγήσαμε και πριν πείτε τίποτα για την αντικειμενικότητα μας οδηγείστε ένα. Ένα ελάττωμα μόνο θα μπορούσαμε να του καταλογίσουμε. Την κάπως υψηλή τιμή του. Όμως προσφέρει πολλά. Και το σπουδαιότερο, προσφέρει κάτι που λίγα αυτοκίνητα σου χαρίζουν τόσο έντονα. Ευχαρίστηση να το οδηγείς, να το βλέπεις, να το ακούς. Ευχαρίστηση να το έχεις”

Την 1η Νοεμβρίου 1976 την αντιπροσωπεία στην Ελλάδα ανέλαβε η ΛΑΜΔΑ Α.Ε, που έφερνε και τα Lancia. Εκείνη τη περίοδο η Autobianchi είχε αυξήσει σημαντικά το μερίδιο της στην ελληνική αγορά....

[mad_max]

Πωλείται το Range Rover του 1977 του Peter Sellers

Έχοντας μείνει τέσσερις δεκαετίες σε αχρηστία, το Range Rover του Peter Sellers ψάχνει για νέο σπιτικό.





Διάσημος για τον ρόλο του ως επιθεωρητής Ζακ Κλουζό στη σειρά Ροζ Πάνθηρας, ο Peter Sellers ήταν δηλωμένος λάτρης του αυτοκινήτου. Εκτός από την Aston Martin DB4 GT και τη Lamborghini Miura, οδηγούσε και το Range Rover που είναι τώρα προς πώληση και μπορεί να γίνει δικό σας.
Μπορεί το βρετανικό off-roader μην είναι αντίστοιχα γρήγορο, αλλά έχει κι αυτό μια ιστορία να διηγηθεί. Δεν πρόκειται για ένα ακόμα εργοστασιακό Range Rover αλλά για μια custom δημιουργία της Wood & Pickett.

[mad_max]

Το 3ο Ιστορικό Ράλλυ Τρίπολης ξεκινά από το Ναύπλιο




Ράλλυ Ιστορικών Αυτοκινήτων σε Αργολίδα και Αρκαδία

Ο Αργολικός Σύλλογος Οχημάτων Εποχής διοργανώνει έναν διήμερο αγώνα για κλασσικά αυτοκίνητα

Με την έγκριση της Ε.Ο.ΦΙΛΠΑ, ο ΑΡ.Σ.Ο.Ε. – Αργολικός Σύλλογος Οχημάτων Εποχής διοργανώνει έναν διήμερο αγώνα για κλασσικά αυτοκίνητα που θα διεξαχθεί στην Αργολίδα και στην Αρκαδία στις 24-25 Φεβρουαρίου με την ονομασία «3ο ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΡΑΛΛΥ ΤΡΙΠΟΛΗΣ».

Για 3η συνεχόμενη χρονιά, ο ΑΡ.Σ.Ο.Ε. (Αργολικός Σύλλογος Οχημάτων Εποχής) συνδιοργανώνει με τον Δήμο Τρίπολης το ‘3ο Ιστορικό Ράλλυ Τρίπολης’ που αποτελεί Αγώνα Ακριβείας Ιστορικών Αυτοκινήτων και θα πραγματοποιηθεί το Σαββατοκύριακο 24-25/2/2024.

Θα συμμετέχουν 76 πληρώματα από Ελλάδα και εξωτερικό

---

Η εκδήλωση έχει ως επίκεντρο τον Δήμο Τρίπολης και τις όμορες περιοχές του, ενώ ξεκινάει από την ιστορική πόλη του Ναυπλίου: το πλέον ιδανικό σκηνικό για την αφετηρία, που θα το διαδεχτούν στη συνέχεια τα πανέμορφα αρκαδικά ορεινά τοπία.
 
Ο διήμερος αγώνας περιλαμβάνει συνολικά 230 χιλιόμετρα, με τα πληρώματα να καλούνται να εκτελέσουν με επιτυχία, 11 Ε.Δ.Α. μήκους σχεδόν 100 χιλιομέτρων και αντίστοιχες χρονομετρήσεις. Οι διαδρομές καλύπτουν τμήματα της ορεινής Αργολίδας και Αρκαδίας. Αφετηρία του αγώνα, το εμβληματικό λιμάνι του Ναυπλίου, όπου θα εκκινήσει το Α’ Σκέλος, το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου στη 13:00 το μεσημέρι. Το Α’ σκέλος θα ολοκληρωθεί, το απόγευμα στις 17:30 στην πλατεία Άρεως στην Τρίπολη και αφού οι αγωνιζόμενοι έχουν διανύσει 110 χλμ και έχουν εκτελέσει 5 ΕΔΑ.



Τα συμμετέχοντα πληρώματα, έχοντας κάποιο χρόνο για ξεκούραση και ανανέωση στα ξενοδοχεία τους, θα επιστρέψουν στις 19:30 στην πλατεία Άρεως όπου κάτω από το «άγρυπνο βλέμμα» του αγάλματος του γέρου του Μωριά, θα πραγματοποιηθούν παράλληλες εκδηλώσεις για τις οποίες θα ενημερωθούν με δελτίο πληροφοριών πριν τον αγώνα. Η φιλόξενη Τρίπολη θα πάρει για ακόμη μια φορά την σκυτάλη δείχνοντας το αληθινό πρόσωπο μιας ζωντανής πόλης με νυχτερινή ζωή στους συμμετέχοντες.

Το πρωί της Κυριακής θα εκκινήσει το Β’ Σκέλος στις 10:00. Ακόμη 120 χλμ οδηγικής απόλαυσης με 6 ακόμη ΕΔΑ στο πανέμορφο χειμωνιάτικο σκηνικό της Αρκαδικής Γης ως τον τερματισμό μας, όπου θα ακολουθήσει γεύμα και η τελετή απονομής
 
Η εκδήλωση θα διεξαχθεί σύμφωνα με τον παρόντα Κανονισμό και τα τυχόντα συμπληρωματικά Δελτία Πληροφοριών.




ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2024
 
10:00-12:15 Διοικητικός έλεγχος και παραλαβή υλικού/Τεχνικός έλεγχος σύμφωνα με το ωράριο (Λιμάνι Ναυπλίου)
12:15 Λήξη καταγραφής δηλώσεων συμμετοχής
12:30 Ανακοίνωση λίστας εκκινούντων
13:00 Εκκίνηση 1ου σκέλους, Λιμάνι Ναυπλίου
17:30 Τερματισμός 1ου Σκέλους / Όλων των συμμετοχών, Πλατεία Άρεως Τρίπολη
19:30 Πραγματοποίηση παράλληλων εκδηλώσεων / Ανακοίνωση με δελτίο πληροφοριών πριν τον αγώνα
22:00 Ανακοίνωση προσωρινών αποτελεσμάτων 1ου Σκέλους, και ωραρίου εκκίνησης 2ου Σκέλους

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2024

10:00 Εκκίνηση 2ου σκέλους / Όλων των συμμετοχών, Πλατεία Άρεως Τρίπολη
14:00 Τερματισμός 2ου Σκέλους, Τρίπολη
15:00 Ανακοίνωση προσωρινών αποτελεσμάτων


15:30 Απονομή

[drizzt]

   

Μπομπα !!!!!!

[mad_max]

40 χρόνια Panda-Video





Το ταξίδι στην 40χρονη ιστορία του Panda συνεχίζεται. Μετά την 1η στάση στους κινητήρες που χαρακτήρισαν το μοντέλο, στο 2ο video της σειρά κοιτάζουμε βαθύτερα στο σχεδιασμό που χαρακτήρισε τις τρεις γενιές του πετυχημένου αυτοκινήτου πόλης της Fiat.
Η έννοια του “Design” περιλαμβάνει πολλά περισσότερο από απλά την αισθητική και βρίσκεται βαθιά στη δημιουργία κάθε βιομηχανικού προϊόντος καθορίζοντας εκτός από τη μορφή του και τη συνολική του φιλοσοφία.
Η αναζήτηση της βέλτιστης λύσης σε συνδυασμό με την επίτευξη ενός άρτια σε επίπεδο αισθητικής αποτελέσματος, αποτελούν την πεμπτουσία του Design που συμπυκνώνεται στη φράση “forms follows function” (η μορφή ακολουθεί τη λειτουργία).

Στην ιστορία για το σχεδιασμό του Panda, εκτός από τον κ. Luca Napolitano – Επικεφαλής των Fiat & Abarth για την περιοχή ΕΜΕΑ-, μας συνοδεύει και ο κ. Klaus Busse – Επικεφαλής Σχεδιασμού της FCA για την περιοχή ΕΜΕΑ- που αναλύει το Ιταλικό Design του Panda, το οποίο αποτελεί έναν τέλειο συνδυασμό πρακτικότητας, ρεαλισμού, αλλά και συναισθήματος.
«Η επιτυχία ενός μοντέλου είναι το αποτέλεσμα της σωστής στρατηγικής μαζί με την αναζήτηση των σωστών απαντήσεων στις αναδυόμενες ανάγκες των πελατών», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Napolitano. «Ουσιαστικά είναι μια περίπλοκη φόρμουλα που η αποτελεσματικότητα της δοκιμάζεται από τον πιο αυστηρό κριτή. Το χρόνο. Όπως στην περίπτωση του Fiat Panda που φέτος κλείνει 40 χρόνια ζωής μέσα από τρεις γενιές που έφεραν αμέτρητες τεχνολογικές καινοτομίες και ρεκόρ πωλήσεων. Το Panda ενσαρκώνει την καθημερινή επαφή με το αυτοκίνητο, με μια πιο άμεση και ανέμελη σχέση. Φανταστείτε ότι μέχρι σήμερα έχουν παραχθεί περισσότερες από 7,8εκ. μονάδες, ενώ το 1ο 6μηνο και αυτού του έτους, το Panda μαζί με το 500, επιβεβαιώθηκαν ως οι απόλυτοι κυρίαρχοι στα αυτοκίνητα πόλης στην Ευρώπη. Με το λανσάρισμα και της υβριδικής έκδοσης, το Panda άγγιξε τις 59.900 πωλήσεις και κατέκτησε μερίδιο αγοράς της τάξης του 17,1%, μια αύξηση της τάξης του 2,3% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή χρονιά». 

«Με την αποκάλυψη του το 1980, το Fiat Panda έγινε γνωστό ως το magic box (μαγικό κουτί), όντας γεμάτο πρωτότυπες και έξυπνες ιδέες», ανέφερε ο κ. Busse. «Το Panda σχεδιάστηκε για να χρησιμοποιείται, όχι μόνο να φαίνεται. Αποτελεί τυπικό δείγμα πραγματικού Design, τόσο για τη χρηστικότητα, όσο και το στιλ του. Για αυτό ακριβώς το λόγο κέρδισε τις καρδίες όλων». 
Τα μυστικά της επιτυχίας του Panda περιλαμβάνουν τις συμπαγείς εξωτερικές διαστάσεις, το ευρύχωρο και κυρίως πλήρως διαμορφώσιμο εσωτερικό, την ευρεία γκάμα κινητήρων, αλλά και την ποικιλία χρωματισμών.
Όλα τα παραπάνω συναντήθηκαν σε μια στιβαρή μορφή η οποία εκπέμπει γοητεία και φιλικότητα. Δεν αποτελεί σύμπτωση το γεγονός ότι το Panda είναι το πλέον δημοφιλές αυτοκίνητο για τους Ιταλούς, αλλά και για εκατομμύρια άλλους Ευρωπαίους που το επέλεξαν για τις καθημερινές τους μετακινήσεις, είτε στην πόλη, είτε στην επαρχία.
Το Panda είναι ένα αυτοκίνητο πόλης, αλλά την ίδια στιγμή είναι και ένα μικρό SUV, από την εποχή που ακόμα κανείς δεν ήξερε τι είναι το «SUV». Και βέβαια με την παρουσίαση του μοντέλου 4×4 έγινε πραγματικά ασταμάτητο σε κάθε επιφάνεια.    
Είναι βασικό κομμάτι του DNA του Panda να προσφέρει πρωτότυπο στιλ και χρηστικότητα, παράλληλα με έξυπνες λύσεις που κάνουν πιο εύκολη τη ζωή του οδηγού και των επιβατών.
Στο πέρασμα του χρόνου το Panda εξελίχθηκε, αλλά παρέμεινε πιστό στις αξίες του, διατηρώντας μια τέλεια ισορροπία μεταξύ της μορφής και της λειτουργικότητας του. Από γενιά σε γενιά το μικρό Fiat επαναπροσδιόρισε το στιλ του, αλλά ποτέ δεν έχασε την ταυτότητα του και κυρίως δεν θυσίασε στο ελάχιστο την πρακτικότητα του.

Για την ακρίβεια το Panda αποτελεί το σημείο αναφοράς όσον αφορά στη χρηστικότητα με συγκεκριμένα σχεδιαστικά στοιχεία που το κάνουν άμεσα αναγνωρίσιμο.
Στοιχεία όπως τα αναδιπλούμενα καθίσματα, οι προσαρμόσιμοι χώροι για αντικείμενα στο εσωτερικό, η εργονομική διάταξη των χειριστηρίων και πολλά άλλα που εξασφαλίζουν άνετες και ασφαλείς μετακινήσεις.
Στο άμεσο μέλλον το Fiat Panda θα συνεχίσει να εκπλήσσει. Η πρωτοποριακή του φύση αποτελεί συνεχή πηγή έμπνευσης για τους σχεδιαστές του Centro Stile που εργάζονται για να ανακαλύψουν ακόμα πιο έξυπνες και πρακτικές λύσεις για το αυτοκίνητο πόλης του αύριο.

Καρπός μιας από αυτές τις προσπάθειες αποτελεί και το Fiat Concept Centoventi, η απάντηση της Fiat στη βιώσιμη ηλεκτροκίνηση για όλους, η οποία βασίζεται στα 120 χρόνια ιστορίας της μάρκας.
Το ταξίδι της ανακάλυψης του Fiat Panda δεν σταματά εδώ. Το τρίτο video που θα εστιάζει στις έξυπνες λύσεις του μοντέλου σύντομα θα είναι διαθέσιμο. Μείνετε συντονισμένοι!



Πηγή: Fiat

[mad_max]

Δύο κλασικές Lamborghini στα χιόνια του St. Moritz


Απευθείας από το μουσείο της Santa Agata Bolognese μια Lamborghini Jarama GTS του 1973 και μια Lamborghini 400 GT 2+2 του 1968, μαγνήτισαν τους παρευρισκόμενους στο φετινό The Ice στο Saint Moritz





Η Lamborghini συμμετείχε για δεύτερη συνεχή χρονιά στο The I.C.E. (International Concours of Elegance), που διοργανώθηκε στην παγωμένη λίμνη του St. Moritz στις 23-24 Φεβρουαρίου.

Ο οίκος από την Sant'Agata Bolognese εκπροσωπήθηκε από την Lamborghini Polo Storico, σημείο αναφοράς για όλους τους διεθνείς λάτρεις και συλλέκτες της Lamborghini, πολλοί από τους οποίους έγιναν δεκτοί στην εκδήλωση.



Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, η Lamborghini παρουσίασε δύο αυτοκίνητα από τη συλλογή του μουσείου της Sant'Agata Bolognese: μια Lamborghini Jarama GTS του 1973, έτοιμη για ένα Σαββατοκύριακο στο χιόνι με σχάρα για σκι και έλκηθρο, και μια Lamborghini 400 GT 2+2 του 1968: και τα δύο σημαντικά αυτοκίνητα στην ιστορία της εταιρείας. 

Αν και αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικές ιστορικές δεκαετίες, τη δεκαετία του 1960 με τα στρογγυλεμένα σχήματα και τη δεκαετία του 1970 με τη χαρακτηριστική γωνιακή σχεδίαση, και οι δύο Lamborghini 2+2 που παρουσιάζονται στο St. Moritz είναι εξοπλισμένες με τον ίδιο κινητήρα: τον θρυλικό 4λιτρο V-12 της Lamborghini, με δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους στην εμπρός διαμήκη θέση.

Το "The I.C.E." βρίσκεται πλέον στην τρίτη του έκδοση. Καθιερώθηκε από την αρχή ως μία από τις πιο συναρπαστικές εκδηλώσεις στον κόσμο των κλασικών αυτοκινήτων.

Εκτός από το ίδιο το concours, όπου τα περισσότερα από 50 αυτοκίνητα που συμμετέχουν κρίνονται όχι μόνο από ειδικούς του χώρου αλλά και από καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες, η κύρια ατραξιόν της εκδήλωσης είναι η σκηνή στην οποία λαμβάνει χώρα: η παγωμένη λίμνη του St. Moritz που βρίσκεται στην κοιλάδα Engadine. 

Ο Alessandro Farmeschi, επικεφαλής του After Sales της Lamborghini, σημείωσε: "Η συμμετοχή της Polo Storico στο The I.C.E. ήταν μια ευκαιρία να συναντήσουμε τους πελάτες μας και τους λάτρεις των κλασικών μοντέλων Lamborghini σε ένα πραγματικά μοναδικό περιβάλλον.

Αυτή η εκδήλωση είναι κοντά στο δικό μας πνεύμα και στον τρόπο που γιορτάζουμε το πάθος για τα κλασικά μας αυτοκίνητα: όμορφα για να τα δεις αλλά και διασκεδαστικά και συναρπαστικά για να τα οδηγήσεις. Είναι ένα ασυνήθιστο πλαίσιο στο οποίο μπορεί κανείς να δει μια ιστορική Lamborghini, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για αυτοκίνητα που συνήθως θαυμάζονται στο μουσείο μας".

Με την παρουσία της στο St. Moritz, η Lamborghini Polo Storico ξεκινά το 2024 μαζί με τους πελάτες και τους λάτρεις της, εγκαινιάζοντας μια χρονιά που είναι ήδη γεμάτη στόχους, πιστοποιήσεις και αναπαλαιώσεις, επιβεβαιώνοντας την αυξανόμενη δέσμευση για τη διατήρηση της ιστορικής κληρονομιάς του οίκου Sant'Agata Bolognese.

1973 Lamborghini Jarama GTS

Το υπερσύγχρονο στυλ αμαξώματος είναι έργο της Carrozzeria Bertone και αποτελεί τέλεια έκφραση των αυτοκινητιστικών σχημάτων που θα χαρακτήριζαν τη δεκαετία του 1970, φτιαγμένο από σφιχτές, γωνιώδεις γραμμές. Η Jarama είναι ένα πραγματικό αυτοκίνητο Gran Turismo, ιδανικό για άνετη, γρήγορη και ευχάριστη οδήγηση μεγάλων αποστάσεων με πολυτέλεια. Ο σχεδιασμός του επιτρέπει να φιλοξενεί δύο ενήλικες και δύο παιδιά στο πίσω κάθισμα, καθώς και αρκετές αποσκευές. +
Το Jarama GT παρουσιάζεται στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1970. Είναι το νέο GT 2+2 της Lamborghini, που δημιουργήθηκε για να αντικαταστήσει την Islero από την οποία διατηρεί τους μηχανικούς.

1968 Lamborghini 400 GT 2+2

Το 1966 παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης η 400 GT, ελαφρώς αναθεωρημένη στις γραμμές της σε σχέση με την 350 GT, ειδικά στο πίσω μέρος του αμαξώματος, υπερυψωμένη κατά 6,5 εκατοστά για να γίνει 2+2 και εξοπλισμένη με τον 12κύλινδρο κινητήρα αυξημένο στα 4 λίτρα, που απέδιδε 320 ίππους στις 6500 σ.α.λ. χάρη στην αυξημένη οπή.

Με την 400 GT ο V12 κινητήρας έφτασε στο τέλειο στάδιο εξέλιξης και θα γινόταν ο κινητήρας με την υπογραφή της Lamborghini, συνεχίζοντας να εξοπλίζει, με τις αντίστοιχες εξελίξεις τους, όλα τα 12κύλινδρα αυτοκίνητα που κατασκευάστηκαν την επόμενη δεκαετία στη Sant'Agata Bolognese.
Η 400 GT υιοθέτησε επίσης το κιβώτιο ταχυτήτων και το διαφορικό της Lamborghini, που σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν εσωτερικά, καθώς και μια αναθεωρημένη πίσω ανάρτηση.

[mad_max]

12 διαφημίσεις αυτοκινήτων στην ελληνική τηλεόραση του 1990

Θα διάλεγε σήμερα μια διαφημιστική την λέξη "Saxoμανής" για να προωθήσει ένα αυτοκίνητο; Μάλλον όχι. Δείτε αυτές τις 12 τηλεοπτικές διαφημίσεις αυτοκινήτων στην ελληνική TV των 90's



Πόσο έχουν αλλάξει οι διαφημιστικές καμπάνιες αυτοκινήτων στην τηλεόραση; Το σίγουρο είναι ότι πλέον δεν βλέπουμε πολλές τηλεοπτικές διαφημίσεις αυτοκινήτων ενώ κυρίως την δεκαετία του 1990 αλλά και του 2000, οι διαφημίσεις αυτοκινήτων στηv TV ήταν πάγια τακτική προώθησης των εταιρειών.

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να παρακολουθείς διαφημίσεις από άλλες δεκαετίες, όχι μόνο γιατί θυμάσαι τιμές και μοντέλα αλλά διακρίνεις και την διαφορά στον τρόπο και το λεξιλόγιο των διαφημιστών. Φυσικά ο τρόπος αυτός απηχεί την εποχή του. 
Ποσό πιθανό είναι σήμερα ένας διαφημιστής να χρησιμοποιούσε την λέξη "Saxoμανής" για να προωθήσει το Citroen Saxo; Μάλλον, καθόλου.  

Στο κανάλι YouTube AdsPast 2 βρήκαμε πολλές διαφημίσεις αυτοκινήτων από την ελληνική τηλεόραση της δεκαετίας του 1990 και διαλέξαμε 12 που μας τράβηξαν περισσότερο την προσοχή.



Συνέχεια...

[kostask1997]

12 διαφημίσεις αυτοκινήτων στην ελληνική τηλεόραση του 1990

Θα διάλεγε σήμερα μια διαφημιστική την λέξη "Saxoμανής" για να προωθήσει ένα αυτοκίνητο; Μάλλον όχι. Δείτε αυτές τις 12 τηλεοπτικές διαφημίσεις αυτοκινήτων στην ελληνική TV των 90's



Πόσο έχουν αλλάξει οι διαφημιστικές καμπάνιες αυτοκινήτων στην τηλεόραση; Το σίγουρο είναι ότι πλέον δεν βλέπουμε πολλές τηλεοπτικές διαφημίσεις αυτοκινήτων ενώ κυρίως την δεκαετία του 1990 αλλά και του 2000, οι διαφημίσεις αυτοκινήτων στηv TV ήταν πάγια τακτική προώθησης των εταιρειών.

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να παρακολουθείς διαφημίσεις από άλλες δεκαετίες, όχι μόνο γιατί θυμάσαι τιμές και μοντέλα αλλά διακρίνεις και την διαφορά στον τρόπο και το λεξιλόγιο των διαφημιστών. Φυσικά ο τρόπος αυτός απηχεί την εποχή του. 
Ποσό πιθανό είναι σήμερα ένας διαφημιστής να χρησιμοποιούσε την λέξη "Saxoμανής" για να προωθήσει το Citroen Saxo; Μάλλον, καθόλου.  

Στο κανάλι YouTube AdsPast 2 βρήκαμε πολλές διαφημίσεις αυτοκινήτων από την ελληνική τηλεόραση της δεκαετίας του 1990 και διαλέξαμε 12 που μας τράβηξαν περισσότερο την προσοχή.



Συνέχεια...

πραγματικα αλλη εποχη πλεον! γενικα ολες οι διαφημισεις εκεινη την δεκαετια ειχαν μεγαλο ενδιαφερον!