Γυμνισμός ιδεολογία και τρόπος ζωής, ηδονισμός ή ευκαιρία για σεξ;

[Κωνσταντίνος]

Γυμνισμός ιδεολογία και τρόπος ζωής, ηδονισμός ή ευκαιρία για σεξ;

Εκφράζουμε την άποψη μας όσοι είμαστε υπέρ όσοι είμαστε κατά και ποστάρουμε σχετικά άρθρα με το θέμα.

Πολύτιμες οι απόψεις από αυτούς που είναι σχετικοί και έχουν εμπειρία με το γυμνισμό.

[Κωνσταντίνος]

Η σχέση του γυμνισμού με το σεξ και η απελευθέρωση στη φύση

Γιατί πολλές φορές συγχέουμε το γυμνισμό με τη σεξουαλική διάθεση αλλά και τον ναρκισσισμό; Είναι οι γυμνιστές ναρκισσιστές; Ποια ευχαρίστηση μας προκαλεί η επαφή με τη φύση; Ένα κείμενο του Παναγιώτη Κορδούτη, Προέδρου του τμήματος ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και καθηγητής τη Κοινωνικής Ψυχολογίας των Διαπροσωπικών Σχέσεων.

«Η φιλοσοφική στάση που στηρίζει τον γυμνισμό έχει πολύ παλιά παράδοση στην Ευρωπαϊκή σκέψη. Η ένδυση αποτελεί για τους ανθρώπους ταυτόχρονα τρόπο έκφρασης της ταυτότητας τους, της κοινωνικής τους θέσης και της σεξουαλική τους απήχησης! Η περίοδος της ζωής που ο άνθρωπος είναι γυμνός είναι πραγματικά πολύ βραχεία. Ο άνθρωπος αποκτά ρούχα αμέσως μόλις αποκτήσει το οποιοδήποτε βάρος για τον κοινωνικό του περίγυρο και τα αφήνει στην ενήλικη ζωή για την ιδιαίτερα γοητευτική στιγμή της σεξουαλικής επαφής όπου καλείται να επικοινωνήσει με έναν άλλο άνθρωπο γι’ αυτό που είναι χωρίς τα σκηνογραφικά βοηθήματα των ρούχων, μέσα από τη γλώσσα του σώματος, του αγγίγματος , των άμεσων συναισθημάτων….

 

Η απαλλαγή από τα ρούχα μας όταν κάνουμε σεξ, η ελάφρυνση του σώματος από το βάρος και τα πρέπει του καθημερινού εαυτού κατά το σεξ είναι η εμπειρία χωρίς ρούχα που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι και αυτό είναι που δημιουργεί τη σύγχυση του γυμνισμού αναψυχής με τη σεξουαλικότητα. Ο γυμνισμός στην πραγματικότητα απλώς μας απαλλάσσει πρόσκαιρα και ανακουφιστικά από τη κοινωνική μας ταυτότητα. Πράγματι μας φέρνει σε επαφή με την ίδια τη φύση μας, θυμίζοντάς μας ότι είμαστε φύση, μέρος του έμβιου κόσμου, που αξίζει να υπάρχουμε όπως ακριβώς είμαστε, με τα παχιά ή αδύνατα σώματά μας, τα κοντά ή ψηλά, τα νεανικά ή γερασμένα, τα περισσότερο ή λιγότερο εύρωστα… μας αναγκάζει να επικοινωνήσουμε με τη γυμνή μας ταυτότητα, να την αποδεχτούμε έξω και πέρα από το κοινωνικό μας πλαίσιο, να νιώσουμε καλύτερα για αυτό.

Κατά κάποιο τρόπο, βγάζοντας τα ρούχα μας ξανακάνουμε «κανονικό» το σώμα μας συνήθως ανάμεσα και χάρη σε ανθρώπους που κάνουν το ίδιο… Μετά την πρώτη αμηχανία του νεοφώτιστου κανείς δεν νοιάζεται ιδιαίτερα για την όποια ιδιαιτερότητα ή απλώς τη διαφορετικότητα του κορμιού σου. Είσαι όπως είσαι και έχει καλώς! Αυτό προσφέρει ο γυμνισμός. Δεν πρόκειται διόλου για σεξουαλική εκτόνωση ή απελευθέρωση σεξουαλικής ενέργειας. Κάτι τέτοιο αποτελεί μάλλον φαντασίωση όσων μένουν μακριά από τον υποτιθέμενο «παράδεισο της οφθαλμολαγνείας» ασφυκτικά ντυμένοι.  Οι ίδιοι οι γυμνιστές θα νιώσουν τόσο ερωτισμό ή διέγερση για τον άλλο γυμνό συνοδοιπόρο όσο και υπό ενδεδυμένες συνθήκες. Η γύμνια γίνεται γρήγορα απλώς υπόβαθρο που δεν προσέχεις – όλα τα άλλα γίνονται όπως συνήθως τα κάνουμε οι άνθρωποι, έστω με ένα πιο σαφή έλεγχο της οικοσκευής του καθενός! Θα μπορούσε μάλιστα να ισχυριστεί κανείς το αντίθετο.

Όχι μόνο δεν εκτονώνει ο γυμνισμός την σεξουαλική ενέργεια αλλά την εξημερώνει στρέφοντάς την σε ποιοτικότερες οδούς έκφρασης και επικοινωνίας. Δεν έχει σχέση επομένως ο γυμνισμός με το σεξ. Ακόμη κι αν κάποιος επιδιώξει να το συσχετίσει σε περιβάλλον γυμνιστών, η προσπάθεια θα πέσει στο κενό και θα λειτουργήσει μόνο προς εκείνον ή εκείνην, και με τους συνήθεις τρόπους (φλερτ) που έτσι κι αλλιώς θα λειτουργούσε με ρούχα! Τι άλλο μας προσφέρει ο γυμνισμός; Πιο εμφατικά, είναι το pride του συστηματικά περιθωριοποιημένου από τα ρούχα, τη μόδα, τα κοινωνικά πλαίσια που κινούμαστε, σώματός μας.  Χάρη σε αυτό μπορούμε να χαλαρώσουμε, να παραδωθούμε στον αέρα, στο φως και στο νερό αλλά και στους σημαντικούς μας άλλους απροκατάληπτα και απροσποίητα, όσο γίνεται…

Η αμεσότητα της επαφής με τα στοιχεία της φύσης είναι από μόνη της ευχαρίστηση. Ίσως μας λένε οι Ψυχολόγοι η ευχαρίστηση να προκύπτει από το σύντομο έστω βίωμα, την αίσθηση, ότι είσαι σαν κι αυτά τα απλά φυσικά στοιχεία, συνέχειά τους, μέσα σε αυτά. Ίσως να σου αλλάζει πρόσκαιρα την στάση για τη φύση και τη θέση – την τόσο ταπεινή τελικά – του ανθρώπου μέσα σε αυτήν. Γι’ αυτό και ιστορικά ο γυμνισμός υπήρξε γνωστός και ως φυσιοκρατία ή φυσιολατρεία (naturism), η φιλοσοφική θέση που υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος θα έπρεπε να στέκεται ουσιαστικά και μεταφορικά γυμνός και με σέβας μέσα στη φύση.

Δεν συνδέεται ο γυμνισμός με το ναρκισσισμό ή με τάσεις επίδειξης ενός γυμνασμένου, όμορφου σώματος. Στις παραλίες των γυμνιστών υπάρχουν ωραία και λιγότερο ωραία σώματα στις ίδιες αναλογίες όπως παντού και πιθανόν να υπάρχουν, ανάλογα, και ναρκισσευόμενοι για το σώμα τους άνθρωποι. Πάντως, είναι βέβαιο ότι ισχύει το αντίθετο. Ο Ναρκισσισμός συνδέεται πιο πολύ με την ένδυση, την εκζήτηση στην ένδυση, το επιτηδευμένο συνδυασμό που αποσπά κατ’ εξοχήν την προσοχή, συχνότατα μάλιστα μισοντύνοντας ή μισογδύνοντας το σώμα, στήνοντάς το σε φως και σκιά, σε αγαλματώδη παγωμένη στάση και βάθρο για φωτογράφηση ή σέλφι. Το απολύτως γυμνό σώμα ανάμεσα σε άλλα απολύτως γυμνά σώματα, με διάθεση αφήματος και απλότητας, δεν κουβαλάει κανένα άλλο μήνυμα από μόνο του. Δεν χρειάζεται παρά μόνο την αποδοχή όποιου το έχει για να είναι ωραίο».

https://walkie-talkie.blog/2019/06/30/%C...%B1%CF%80/

[Κωνσταντίνος]

   

[Κωνσταντίνος]

ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΓΥΜΝΙΣΤΩΝ. Ελευθερία ή ευκαιρία για σεξ;
Κάνω γυμνισμό 8 χρόνια. Και μάλιστα πέρυσι πήγα στην «πρωτεύουσα» των γυμνιστών, στη Χιλιαδού της Εύβοιας. Σε μια πανέμορφη θάλασσα εκατοντάδες γυμνιστές όλων των ηλικιών -από μικρά παιδάκια με τους γονείς τους μέχρι ηλικιωμένοι– κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ γυμνοί: Εδώ πραγματικά ντρέπεσαι να φορέσεις το μαγιό σου. Χαλάρωση, απελευθέρωση, γνωριμίες… Όμως, ποιο είναι το κίνητρο που οδηγεί έναν άνθρωπο να τα πετάξει όλα έξω και να ζήσει έστω για λίγο ακριβώς όπως γεννήθηκε; Είναι ιδεολογία και τρόπος ζωής, που σκοπό έχει να φέρει τον άνθρωπο πιο κοντά στην φύση ή η τέλεια ευκαιρία για φλερτάρει και κάνει εύκολα σεξ; Αποφάσισα να το ψάξω... LIFOTEAM 19.8.2013 | 20:09 ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΓΥΜΝΙΣΤΩΝ. Ελευθερία ή ευκαιρία για σεξ; 56 Από τον Λάμπρο Αραπάκο Φωτογραφίες: Γιάννης Κυλπάσης Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό TRIP #9 της εφημερίδας Πελοπόννησος Ολόκληρο το θέμα έδω «Μια γνωριμία σε μια παραλία γυμνιστών με οδήγησε σε μια ιδιαίτερα δυνατή και μακροχρόνια σχέση» «Ξεκίνησα το γυμνισμό ουσιαστικά πριν 13 χρόνια. Δεν ήταν το πιο άνετο πράγμα στην αρχή για να είμαι ειλικρινής... Το σώμα δεν ακολουθεί πάντα το πνεύμα. Κινείται ελεύθερα... Η αίσθηση του γυμνισμού για μένα είναι ελευθερία. Ελευθερία ψυχής και όχι ελευθεριότητα σώματος όπως κάποιοι λανθασμένα πιστεύουν. Όπως έχει αναφέρει και η Πέπη Ρηγοπούλου, συγγραφέας του βιβλίου "Το Σώμα ικεσία και απειλή", "Το γυμνό μας θεραπεύει από τον κεντρικό φόβο που είναι ο φόβος της φθοράς ή του θανάτου". Μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε με ρούχα. Τα ρούχα εμφανίστηκαν αρχικά ως ανάγκη προστασίας και στην πορεία επιβλήθηκαν ως μέσο πουριτανισμού και προστασίας των ηθών. Το ήθος ενός ανθρώπου όμως δεν κρίνεται από το αν φοράει ρούχα ή όχι για μένα. Πάρτε για παράδειγμα ένα μωρό που του αλλάζετε τη πάνα. Με το που του βγάζουμε όλα τα ρούχα, χαίρεται, νιώθει ελεύθερο. Δεν το θεωρώ τυχαίο. Οι παραλίες γυμνιστών, όπως και όλες οι παραλίες ή τα μπαρ ή ο εργασιακός χώρος είναι ένας χώρος γνωριμιών. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Σίγουρα όμως υπάρχει και κόσμος που το γυμνό δεν το βλέπει απλώς ως ελευθερία. Το βλέπει πιο ερωτικά ή ακόμα και σεξουαλικά. Σίγουρα θα συναντήσεις σε κάποιες παραλίες γυμνιστών και κόσμο που αναζητά το εφήμερο σεξ -γκέι, στρέιτ είναι αδιάφορο. Η παραλία είναι για όλους. Αρκεί να σέβεται ο ένας την ύπαρξη του άλλου. Μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος που μπορείς να συναντήσεις σε παραλίες γυμνιστών ποικίλει. Έχω συναντήσει οικογένειες με παιδιά στην εφηβεία αλλά και ηλικιωμένους. Συνήθως φυσικά πολλοί από αυτούς είναι ξένοι γιατί δυστυχώς στην Ελλάδα κυριαρχεί ένα ταμπού γύρω από το γυμνισμό, που δεν το συμμερίζονται οι περισσότερες ευρωπαϊκές τουλάχιστον χώρες. Μια από τις ωραιότερες αναμνήσεις πάντως που έχω από παραλία γυμνιστών είναι μια γνωριμία που οδήγησε σε μια ιδιαίτερα δυνατή και μακροχρόνια σχέση». Βαγγέλης Μ. «Δεν πηγαίνω για να βρω γκόμενο» «Κάνω γυμνισμό μόνη μου, οι φίλες μου με κράζουν, θεωρούν ότι πηγαίνω για να βρω γκόμενο. Όχι δεν πάω για να κάνω σεξ, αν προκύψει κάτι καλό δε θα πω όχι αλλά η ανεύρεση εφήμερού συντρόφου δεν είναι αυτοσκοπός. Κάνω γυμνισμό διότι θεωρώ ότι πραγματοποιώ ένα δώρο στον εαυτό μου Η άμεση επαφή με το νερό είναι κάτι το υπέροχο, αισθάνομαι πραγματική αυτοπεποίθηση για το σώμα και γενικότερα την προσωπικότητα μου. Όσοι κάνουν γυμνισμό είναι άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι, απενοχοποιημένοι, χωρίς κόμπλεξ... Αναμφισβήτητα, η καλύτερη παραλία γυμνιστών στη χώρα είναι η Χαλικιάδα στο πανέμορφο Αγκίστρι. Αν την γκουγκλάρετε , θα καταλάβετε τι εννοώ! Συμβουλή στους άντρες που κάνουν γυμνισμό και θέλουν να την πέσουν σε μια γυμνίστρια: Μην πείτε την φρικτή ατάκα: «Έχεις αντηλιακό;» Ευγενία Τηνιακού «Όταν εξοικειώνεσαι με τη γυμνή εικόνα του άλλου παύει να υπάρχει η ερωτική περιέργεια» ...«Τις πρώτες φορές που θυμάμαι πως αποπειράθηκα να κάνω γυμνός μπάνιο σε παραλία, το συναίσθημα ήταν περισσότερο ενοχικό, που μάλλον πήγαζε από την κοινή αντίληψη του κόσμου για τους γυμνιστές, παρά αίσθημα ντροπής για το σώμα μου. Τώρα πλέον το θεωρώ κάτι φυσιολογικό και ακραία ευχάριστο. Αν δεχτούμε πως η ανάγκη του γυμνισμού βρίσκεται όντως στα γονίδια μας και η στάση της κοινωνίας την έχει υποβιβάσει σε λανθάνουσα κατάσταση, ο γυμνισμός ίσως να είναι μία κοινωνική αντίδραση. Όταν είσαι γυμνός δεν είναι πάντα εύκολο να φλερτάρεις και αυτό να οδηγηθεί σε σεξ όπως πολύ πιστεύουν. Όταν εξοικειώνεσαι με τη γυμνή εικόνα του άλλου παύει να υπάρχει η ερωτική περιέργεια, χάνεται η καύλα. Τώρα αν προκύψει σεξ, δεν είναι καταλυτικός παράγοντας το ότι είσαι ήδη γυμνός. Πολλοί παρόλα αυτά, στο πίσω μέρους του μυαλού τους, έχουν αυτή την πιθανότητα. Ο κόσμος έχει μία δικαιολογημένη στάση απέναντι στο γυμνισμό. Πολύς κόσμος θεωρεί πρόστυχο και ντροπιαστικό το να κάνει κάτι τέτοιο, χωρίς όμως να αποθαρρύνει αυτή τη συνήθεια από άλλους. Έχω γνωρίσει κόσμο που νομίζει πως είναι άκρως παραβατικό, άσχετα αν είναι παράνομο ή μη. Εγώ κάνω γυμνισμό για ίδια ευχαρίστηση. Η έμφυτη ανάγκη να κολυμπήσω γυμνός ή να ξαπλώσω στην άμμο υπερτερεί στο να εκτονώσω τις σεξουαλικές μου ορμές, και μάλιστα στη παραλία. Φυσικά έχει τύχει να κάνω σεξ, και μάλιστα αρκετές φορές. Από μεριά μου τουλάχιστον δεν έπαιξε ρόλο το που βρισκόμουν και τι (δεν) φορούσα, ενέργησα σαν να βρισκόμουν σε ένα μπαρ ας πούμε. Το να συγχέεις τον όρο «παραλία γυμνιστών» με γκέι άτομα είναι κατά βάση λάθος. Στις περισσότερες δημοφιλείς παραλίες γυμνιστών, η πλειοψηφία των επισκεπτών είναι στρέιτ άτομα και μάλιστα από τα δύο φύλα. Πολύ γκέι ωστόσο επιλέγουν τις παραλίες αυτές και σίγουρα ο σκοπός είναι το γρήγορο σεξ... Κωνσταντίνος Ψύχας «Μου έχει ζητήσει ζευγάρι παντρεμένο να κάνουμε σεξ»... «Αν είσαι νέος σίγουρα πας στην παραλία των γυμνιστών για να κάνεις σεξ, αν είσαι πάνω από 50 πας για τον τρόπο ζωής και την επαφή με τη φύση. Γενικά όλοι στις παραλίες γυμνιστών ψάχνονται. Φαίνεται στο βλέμμα τους, στο πώς περιπατάνε, πως πλησιάζουν. Όλοι αναζητούν τη γνωριμία που θα τους φέρει το σεξ. Το καλό είναι ότι όλοι είναι συνειδητοποιημένοι και τις περισσότερες φορές διαθέσιμοι. Το πιο περίεργο που μου έχει συμβεί είναι να με προσεγγίσει ζευγάρι παντρεμένο και να μου ζητήσει να κάνουμε σεξ παρέα στην παραλία πίσω από κάτι θάμνους. Δεν είπα όχι»... Δημήτρης Γιαράκος Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΓΥΜΝΙΣΤΩΝ (Εδώ όλα ξεκαθαρίζονται. Συμφωνώ απόλυτα με το 5, 6 και 10) 1. Ο γυμνισμός δεν πρέπει να συσχετίζεται με την οποιουδήποτε τύπου σεξουαλική αναζήτηση. 2. Δεν αποτελεί δικαίωμα μιας συγκεκριμένου σεξουαλικού προσανατολισμού ομάδας, αλλά όλων ανεξαιρέτως. 3. Ο γυμνισμός δεν πρέπει να συνδέεται με την επιδειξιμανία και την ηδονοβλεψία. 4. Ο γυμνισμός ενέχει ερωτισμό αλλά δεν αποτελεί σεξουαλική έκφραση. 5. Οι γυμνοί φίλοι απολαμβάνουν και μοιράζονται την εμπειρία του γυμνισμού ως έκφραση ουσιαστικής σωματικής και πνευματικής /ψυχικής επαφής και όχι ως λανθάνουσα σεξιστική επιθυμία. 6. Ο γυμνισμός αποτελεί ιδεολογία με την έννοια ότι προσδιορίζεται από ένα σύστημα εννοιών όπως: αυτοεκτίμηση, φυσιολατρία, ελευθερία έκφρασης, απενοχοποίηση, αληθινή επαφή, φυσικότητα. 7. Ο γυμνισμός για πολλούς ανθρώπους δεν περιορίζεται στην φύση ή στο νερό αλλά μπορεί να αποτελέσει συνήθεια της καθημερινότητας τους στον προσωπικό τους χώρο. Η αίσθηση της γυμνής παρέας μέσα σ' ένα σπίτι δεν πρέπει να θεωρείται ύποπτη ή ενοχοποιητική κατάσταση, ούτε να συνοδεύεται από υπαινιγμούς σεξουαλικότητας. 8. Οι γυμνοί φίλοι μπορούν να συνυπάρχουν ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, αρκεί να είναι συνειδητοποιημένοι γυμνιστές. 9. Ο γυμνισμός δεν ακυρώνει τις ορμές μας, ούτε απαγορεύει την με οποιοδήποτε τρόπο έκφρασή τους. Μπορεί ως έννοια να περιέχει και την ερωτική έκφραση, αλλά δεν πρέπει επ' ουδενί να προσδιορίζεται από αυτήν. 10. Ο γυμνισμός είναι ένας πολύ όμορφος τρόπος (όχι βέβαια ο μοναδικός) να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, όπως και να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε και τους άλλους χωρίς μάσκες, ρετουσαρίσματα και υποκριτικές εκδηλώσεις.

8 ΜΙΚΡΟΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ (ΠΟΥ ΕΧΩ ΠΑΕΙ) ΓΙΑ ΓΥΜΝΙΣΜΟ 1) Χιλιαδού, Ευβοία 2) Σαρακήνικο, Ιθάκη 3) Πευκούλια, Λευκάδα 4) Καϊάφας, Ηλεία 5) Βάθρες, Σαμοθράκη 6) Μυρτιώτισσα, Κέρκυρα 7) Λίμνη, Κύθηρα 8) Λιβαδάκια, Σέριφός

Πηγή: www.greeknaturism.com

[Κωνσταντίνος]

   

[Κωνσταντίνος]

   

[Κωνσταντίνος]

Μαριχουάνα, Σεξ και Γυμνισμός: Φωτογραφίες από τη Μύκονο των 70s, το Νησί της Απόλυτης Ελευθερίας

O Αντώνης Μακραντώνης παλιός DJ και συγγραφέας του βιβλίου «Μύκονος, μια μυθολογία» μας διηγείται τις καλύτερες εμπειρίες από τα 20 χρόνια του στο νησί.


Γυμνιστές στην παραλία Πάνορμος της Μυκόνου, το 1983. Όλες οι φωτογραφίες είναι μία ευγενική παραχώρηση του Αντώνη Μακραντώνη.
Στην Ελλάδα της δεκαετίας του '70, το μπικίνι θεωρείται τολμηρό. Αν μία γυναίκα κυκλοφορήσει topless στην παραλία, είναι ξετσίπωτη και διαπράττει «προσβολή κατά της δημοσίας αιδούς». Ο γυμνισμός απαγορεύεται και τιμωρείται από τον νόμο με πρόστιμο και φυλάκιση. Η μοιχεία είναι ποινικό αδίκημα και όσοι συλλαμβάνονται επ' αυτοφώρω πηγαίνουν στο Τμήμα τυλιγμένοι στα σεντόνια. Στα σχολεία, οι μαθήτριες φορούν μπλε ποδιές και οι μαθητές είναι κοντοκουρεμένοι, όπως η πλειονότητα των ανδρών. Ελάχιστοι έφηβοι τολμούν να έχουν μαλλιά που σκεπάζουν τα αυτιά τους. Τα τατουάζ είναι ανύπαρκτα, τα μοστράρουν μόνο οι ναυτικοί και οι πρώην φυλακισμένοι. Τα σκουλαρίκια είναι μόνο για τις γυναίκες και τους αλήτες. Η ομοφυλοφιλία είναι στίγμα, η χασισοποτεία τιμωρείται αυστηρά ως κακούργημα. Η παρθενία κυριαρχεί ως ηθική και για να πηδήξεις, πρέπει να δώσεις γη και ύδωρ, δηλαδή να παντρευτείς.



Υπάρχει όμως ένα μικρό νησί, όπου οι παραπάνω κανόνες δεν ισχύουν. Είναι η Μύκονος, που ήδη από εκείνη την εποχή είναι συνώνυμο της απελευθέρωσης και της διασκέδασης. Αυτήν τη Μύκονο έζησε για πάνω από 20 χρόνια ο DJ Αντώνης Μακραντώνης και μας τη διηγείται στο βιβλίο του Μύκονος, μια μυθολογία (εκδ. Ελευθερουδάκης).
Η Μύκονος ταιριάζει σε έναν χίπι
To καλοκαίρι του 1974, ο Αντώνης Μακραντώνης είναι ένας 24χρονος disk jockey που παίζει σε γνωστά μαγαζιά της Αθήνας, όπως το Τop Ten, το Trip το Le Mans, το Debessy, τον Άρη και την Αρετούσα. Τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται στη διάσημη για τη νυχτερινή της ζωή Πλάκα. Έχει εμφάνιση χίπι, με γένια και μακριά μαλλιά που φτάνουν στους ώμους του. Τα καλά αγγλικά του τού επιτρέπουν να επιδίδεται σε ατελείωτο καμάκι προς τις τουρίστριες της πλατείας Συντάγματος. Όμως ο ίδιος αναζητά μεγαλύτερες συγκινήσεις.
Τα πράγματα ξεκίνησαν να αλλάζουν και να χειροτερεύουν, όταν στο νησί ήρθε το πρώτο οργανωμένο γκρουπ με τουρίστες, όταν ξεκίνησε η επέλαση των δήθεν
Η Μύκονος θα κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. «Έφτασα με εντυπωσιακό τρόπο στο νησί, λίγο μετά την πτώση της χούντας», διηγείται στο VICE. «Μία γκόμενα μου πρότεινε να την συναντήσω εκεί. Όταν έφτασα, μου είπε ότι ήθελε να με παντρευτεί. Τότε ήμουν αρκετά νέος και δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω αυτό το λάθος. Παρόλα αυτά, η πρώτη μου επίσκεψη στη Μύκονο ήταν αρκετή, για να ερωτευτώ αυτόν τον τόπο».

Τουρίστες στην παραλία Paradise της Μυκόνου το 1982

Η ατελείωτη ομορφιά της Μυκόνου
Το νησί προσέφερε τα πάντα στον Αντώνη. Όπως λέει ο ίδιος, «το τοπίο, ο αέρας, η θάλασσα, τα χρώματα, όλα ήταν μαγευτικά και συνδυάζονταν με μοναδική διασκέδαση και νυχτερινή ζωή. Τα μαγαζιά ήταν μικρά και ο κόσμος ερχόταν πολύ κοντά. Τα μπαρ ξεχείλιζαν και ήταν πολύ εύκολο να πέσεις πάνω στον διπλανό σου και να φλερτάρεις. Ακόμη, η Μύκονος είχε ατέλειωτη φυσική ποικιλία: παραλίες με άμμο, παραλίες με βότσαλο, παραλίες για οικογένειες, παραλίες για γκέι και γυμνιστές. Κοσμικά μέρη, απομονωμένα μέρη. Φυσικά, οι τουρίστες έρχονταν και για τις χαμηλές τιμές, αφού η διανυκτέρευση κόστιζε ένα δολάριο, την ώρα που ο μέσος Αμερικάνος έβγαζε πέντε. Όμως αυτό που δεν έβρισκες πουθενά αλλού στην Ελλάδα, ήταν η προοδευτικότητα των ντόπιων. Κανένας Μυκονιάτης δεν έκρινε το πώς διασκεδάζει ο άλλος, το τι τρώει, το τι πίνει, το πώς και με ποιον κάνει σεξ. Άνοιγε την αγκαλιά του και με φιλοξενία υποδεχόταν τους πάντες. Μόνο μία έγνοια είχες στη Μύκονο: πώς να ρουφήξεις τη ζωή».

Το 1979, το Pierro's, είχε κλείσει για 12 ημέρες, «με την αιτιολογία ότι σύχναζαν στο μαγαζί ομοφυλόφιλοι και μεθυσμένοι»
Η ευκαιρία είναι πολύ καλή για να πάει χαμένη και έτσι ο Αντώνης καταφέρνει να μείνει στη Μύκονο και να πιάσει δουλειά ως DJ στο φημισμένο γκέι μπαρ Pierro's. Η ατμόσφαιρα του νησιού ταιριάζει απόλυτα στην ψυχοσύνθεσή του. «Πρώτη φορά τα μάτια μου αντίκριζαν κάτι τέτοιο. Ήταν πρωτοφανές για την ελληνική συντηρητική κοινωνία. Αν ο κόσμος που ερχόταν στο Pierro's έκανε μία βόλτα στην Αθήνα, οι Έλληνες θα τους πετούσαν γιαούρτια και θα τους πλάκωναν στο ξύλο. Στην Αθήνα με έφτυναν για τα μακριά μαλλιά μου, θυμάμαι ότι μιλούσα αγγλικά, για να γλιτώσω - "Είναι τουρίστας, ασ' τον ήσυχο", έλεγαν οι Αθηναίοι. Όμως στη Μύκονο κανείς δεν με έκρινε για αυτό που ήμουν. Εκεί έμαθα τον κανόνα: "ζήσε όπως θες και άσε τους άλλους να ζήσουν όπως θέλουν". Απόλυτη ελευθεριότητα. Εκεί όλοι αδιαφορούσαν για τις κοινωνικές συμβάσεις.

Η παραλία Παράγκα της Μυκόνου το 1981

Η συνάντηση με τη Sinéad O'Connor
Στο διάσημο Pierro's ο Αντώνης έχει αρκετές αναπάντεχες συναντήσεις, όπως εκείνη με τη Sinéad O'Connor. «Ένα από τα βράδια που παίζω μουσική, αφήνω ένα δίσκο να παίζει και κάνω μία βόλτα έξω, για να δω αν κινείται καμία ωραία γκόμενα στο μαγαζί», λέει ο ίδιος. «Κάποια στιγμή, το μάτι μου πέφτει στην πόρτα, όπου κάθεται ένα κοριτσάκι με ξυρισμένο κεφάλι. Παθαίνω σοκ, πρώτη φορά βλέπω κάτι τέτοιο στη ζωή μου. Την παρατηρώ. Φορά ένα άσπρο φανελάκι, ανδρικό, χωρίς μανίκια. Της είναι μεγάλο, όμως από μέσα διακρίνεται το όμορφο στήθος της. Τα μάτια της είναι εκφραστικά και καίνε. Την πλησιάζω:



-"Είσαι κοριτσάκι;", ρωτάω, καθώς στη Μύκονο μπορούσες να βρεις τα πάντα.
-"Ναι", απαντά εκείνη.
-"Είναι η πρώτη φορά που βλέπω γυναίκα με ξυρισμένο κεφάλι. Είσαι πολύ όμορφη", της λέω.
-"Σε ευχαριστώ", μου απαντά.
-"Θα μπορούσα να σου χαϊδέψω το κεφάλι;", ρωτάω.
-"Εννοείται", λέει εκείνη.
»Αργότερα, αφού επέστρεψα στη δουλειά μου, ένας φίλος ήρθε και μου είπε: "Ρε μαλάκα, την είδες αυτή με τη ξυρισμένο κεφάλι; Είναι η τραγουδίστρια Sinéad O'Connor". Δεν την είχα καταλάβει. Αυτό που άρεσε στους διάσημους και τους πλούσιους είναι ότι στη Μύκονο μπορούσαν να διασκεδάζουν σαν απλοί άνθρωποι, χωρίς να τους ενοχλήσει κανείς», λέει ο Αντώνης γελώντας.

Για τους γυμνιστές, η Μύκονος ήταν πάντα ένας επίγειος παράδεισος. Paradise, 1985

Βοηθώντας τους Roxy Music κάτω από τον καυτό ήλιο
Άλλη μία συνάντηση που είχε ο Αντώνης στη Μύκονο ήταν με τους Roxy Music: Ο ίδιος διηγείται στο βιβλίο του: «Πενήντα μέτρα πριν από το σπίτι, ένα μικρό τσούρμο σκαρφαλώνει την ανηφόρα μέσα στο λιοπύρι, φορτωμένο με αποσκευές. Είναι τρεις άνδρες, οι δύο με μακριά μαλλιά, τέσσερις όμορφες γυναίκες και τρία μικρά παιδιά. Φοράνε όλοι ρούχα rock. Όλοι κουβαλάνε αποσκευές. Μαζί με τις βαλίτσες, τις τσάντες και τα υπόλοιπα, δύο δερμάτινες θήκες κιθάρας. Τα αυτοκόλλητα πάνω δείχνουν ότι είναι κοσμογυρισμένοι. […] Ποτάμια ιδρώτα τρέχουν πάνω τους. Μου κουνάνε τα χέρια. Σταματάω το υπερφορτωμένο αυτοκίνητο. […] Τους λυπάμαι. Αποφασίζω να κάνω την καλή μου πράξη». Ο Αντώνης βοηθά τους Roxy Music και τις οικογένειές τους να μεταφέρουν τα πράγματά τους στο ξενοδοχείο. Τότε ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:

-Καλώς ήρθατε. Όταν κατεβείτε στη Χώρα, ελάτε να σας κεράσω ένα ποτό στο Pierro's Bar. Είμαι ο DJ του κλαμπ.
-Thank you man, θα έρθουμε. Ξέρεις, είμαστε οι Roxy Music.
-Καλά, καλά, να 'ρθετε, είναι πολύ ωραία… και εγώ είμαι ο Steve Wonder!
Τελικά, ο Αντώνης επρόκειτο σύντομα να πειστεί για την ταυτότητα των νέων φίλων του: «Σκάνε στο Pierro's το ίδιο βράδυ, μετά τις δώδεκα. Στην πλήρη τους δόξα. Rock προσωπικότητες, με τις κουκλάρες γυναίκες τους, ντυμένοι ανάλογα, σχεδόν αγνώριστοι μέσα στα φώτα της νύχτας. Μου φέρνουν δώρα. Δίσκους και demo κασέτες από το δισκάκι που επρόκειτο να βγάλουν, φανελάκια και φούτερ με στάμπα "Roxy Music World Tour 1979". Καράφλιασα».

Στιγμιότυπο από πάρτι στο Paradise το 1982

Κλειστό λόγω «ομοφυλοφιλίας»
Φυσικά, από τη Μύκονο δεν λείπουν και τα απρόοπτα, όταν κάποιοι δεν αποδέχονται την ελευθεριότητα του νησιού. Ένα μεσημέρι του 1979, ο Αντώνης κατεβαίνει στο Pierro's, για να αντιγράψει κασέτες, όμως το βρίσκει κλειστό. Στην πόρτα βρίσκει τοιχοκολλημένη την απόφαση του διοικητή της Χωροφυλακής, που αφαιρεί την άδεια λειτουργίας του μπαρ για 12 ημέρες, «με την αιτιολογία ότι σύχναζαν στο μαγαζί ομοφυλόφιλοι και μεθυσμένοι», λέει ο Αντώνης. Εκείνη την εποχή υπηρετεί στο νησί ένας διοικητής από την Κρήτη, του οποίου σηκώνεται η τρίχα, όταν ακούει για ομοφυλόφιλους.
Απόλυτη ελευθεριότητα. Στο νησί όλοι αδιαφορούσαν για τις κοινωνικές συμβάσεις.
Όμως στη Μύκονο η ελευθερία κερδίζει τον συντηρητισμό. Την ώρα που ομοφυλόφιλοι μαζεύονται έξω από το Pierro's, για να διαμαρτυρηθούν, ο Αντώνης μεταφέρει τα πικάπ στο καφέ Μαντώ, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα. Άνθρωποι της Μυκόνου με διάσημες «άκρες» κάνουν το θέμα γνωστό στα διεθνή Μέσα και λιμενεργάτες στο λιμάνι της Νέας Υόρκης κάνουν απεργία υπέρ των δικαιωμάτων των γκέι στην Ελλάδα. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό: το επόμενο πρωί, μία νέα τοιχοκολλημένη απόφαση της Χωροφυλακής λέει ότι το μπαρ θα παραμείνει κλειστό για μόλις τέσσερις ημέρες. Το κλίμα είναι τόσο πανηγυρικό, που δύο τσάρτερ από τον Καναδά και την Αγγλία φέρνουν στο νησί πλούσιους γκέι, για να γιορτάσουν το γεγονός και τη νίκη των δικαιωμάτων τους. Εκείνο το βράδυ η κυκλοφορία στα στενά σταματά. «Έγινε μία πραγματική κόλαση. Άπειρος κόσμος. Μέχρι και η ολλανδική τηλεόραση ήρθε στη Μύκονο και μου πήρε συνέντευξη, για να καλύψει το γεγονός της επαναλειτουργίας του μαγαζιού», συμπληρώνει ο Αντώνης.

Στιγμιότυπο από πάρτι στο Paradise το 1986

Όλοι ξέρουν τη Μύκονο
Ο Αντώνης έκτοτε θα έκανε πολλές δουλειές στη ζωή του και θα ζούσε σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και της Ευρώπης. Όμως όπου κι αν πήγαινε, η Μύκονος τον ακολουθούσε. «Το να είμαι DJ στη Μύκονο με έκανε αναγνωρίσιμο. Όπου κι αν ήμουν αργότερα, κόσμος με σταματούσε και μου έλεγε: "Με θυμάσαι; είχαμε συναντηθεί στο Pierro's". Η Μύκονος μετρούσε πολύ στους ξένους και όταν έλεγα σε κάποιον ότι ήμουν DJ στο νησί, ψάρωναν, με σέβονταν, ξέροντας την αίγλη και τη φήμη του. Μέχρι και τις γυναίκες τους μου έδιναν, που λέει ο λόγος».

Η Μύκονος στα καλύτερά της
Με τα χρόνια, η Μύκονος άλλαξε και πλέον απευθύνεται σε ένα ευρύ φάσμα ανθρώπων, από Άραβες πρίγκιπες έως χίπστερ της Σίλικον Βάλεϊ που αλλάζουν τις ζωές μας με εφαρμογές που κατεβάζουν εκατομμύρια άνθρωποι. Όλοι αυτοί έχουν ένα κοινό: αρκετά χρήματα για να ξοδέψουν. «Τα πράγματα ξεκίνησαν να αλλάζουν και να χειροτερεύουν, όταν στο νησί ήρθε το πρώτο οργανωμένο γκρουπ με τουρίστες, όταν ξεκίνησε η επέλαση των δήθεν, όταν ο αυθορμητισμός αντικαταστάθηκε από την ψεύτικη ζωή του Facebook και του Instagram. Εμείς υποδυόμασταν τους εαυτούς μας, δεν δημιουργούσαμε έναν δεύτερο εαυτό μας στα κοινωνικά δίκτυα», λέει ο Αντώνης.
Τα τελευταία χρόνια, ο Αντώνης δεν επισκέπτεται πολύ συχνά τη Μύκονο. Όμως η αγάπη του για το νησί που του άλλαξε τη ζωή παραμένει το ίδιο αναλλοίωτη, όπως και η αίγλη της Μυκόνου. «Ήμουν περαστικός και τελικά έμεινα, επειδή γοητεύτηκα από τον τόπο και τους ανθρώπους. Εκεί δεν είχα ούτε συγγενείς, ούτε περιουσία. Όμως είχα το timing και αισθάνομαι τυχαιρός που έζησα έναν προικισμένο τόπο στα καλύτερά του», λέει ο ίδιος. «Όταν είδα ότι η εποχή είχε παρέλθει, έφυγα και εγώ».
 

Το βιβλίο του Αντώνη Μακραντώνη «ΜΥΚΟΝΟΣ - ΜΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ» κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ»

https://www.vice.com/gr/article/j5ggnb/m...eley8erias

[eskimoos]

[ZEUS]

Αν περιμένετε να δείτε αυτά τα κορμιά που υπάρχουν στις παραπάνω φωτογραφίες στις παραλίες γυμνιστών σας λέω ότι θα πρέπει να ψαχτείτε πολύ

[old admin]

Αν περιμένετε να δείτε αυτά τα κορμιά που υπάρχουν στις παραπάνω φωτογραφίες στις παραλίες γυμνιστών σας λέω ότι θα πρέπει να ψαχτείτε πολύ

Δεν νομίζω όντως να υπάρχουν

[GANGBANGTEAM]

Έχει φυσικά ακόμα και καλύτερες,συχνά συναντάς αστέρια

[GANGBANGTEAM]

ΜΥΚΟΝΟΣ

[GANGBANGTEAM]

       

[Dinos]

Πολλές φορές σκέφτομαι να πάω αλλά ανησυχώ  ότι θα σηκωθεί το κατάρτι και θα γίνω ρεζίλι


 Πολύ καλές οι φωτογραφίες βάλτε πράγμα αν έχετε

[Dinos]

Αυτή είναι μια πιο ρεαλιστική εικόνα στο τη περίπου θα συναντήσει κανείς σε πλαζ γυμνιστών

[eskimoos]

αν και δεν μου αρεσουν τα πατσοκωλια καποιες απο αυτες ειναι πολυ καυλα

[Dinos]

αν και δεν μου αρεσουν τα πατσοκωλια καποιες απο αυτες ειναι πολυ καυλα

Απλά θέλω να πω ότι είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας και σε πλαζ γυμνιστών θα δεις ότι βλέπεις και στους δρόμους της πόλης αλλά χωρίς ρούχα.
Δεν υπάρχουν παντού άνθρωποι με τέλειες αναλογίες γυμνασμένα κορμιά κτλ

[Κωνσταντίνος]

αν και δεν μου αρεσουν τα πατσοκωλια καποιες απο αυτες ειναι πολυ καυλα

Απλά θέλω να πω ότι είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας και σε πλαζ γυμνιστών θα δεις ότι βλέπεις και στους δρόμους της πόλης αλλά χωρίς ρούχα.
Δεν υπάρχουν παντού άνθρωποι με τέλειες αναλογίες γυμνασμένα κορμιά κτλ

Μην μας το χαλάς ρε συνονόματε εμείς θέλουμε έτσι να είναι

[eskimoos]

αν και δεν μου αρεσουν τα πατσοκωλια καποιες απο αυτες ειναι πολυ καυλα

Απλά θέλω να πω ότι είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας και σε πλαζ γυμνιστών θα δεις ότι βλέπεις και στους δρόμους της πόλης αλλά χωρίς ρούχα.
Δεν υπάρχουν παντού άνθρωποι με τέλειες αναλογίες γυμνασμένα κορμιά κτλ

Μην μας το χαλάς ρε συνονόματε εμείς θέλουμε έτσι να είναι

[παπαρακος]

αν και δεν μου αρεσουν τα πατσοκωλια καποιες απο αυτες ειναι πολυ καυλα

Απλά θέλω να πω ότι είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας και σε πλαζ γυμνιστών θα δεις ότι βλέπεις και στους δρόμους της πόλης αλλά χωρίς ρούχα.
Δεν υπάρχουν παντού άνθρωποι με τέλειες αναλογίες γυμνασμένα κορμιά κτλ

Μην μας το χαλάς ρε συνονόματε εμείς θέλουμε έτσι να είναι

Σωστός.